بررسی انسان شناسی در هویت معماری اسلامی

انسان شناسی علمی ترین رشته علوم انسانی است، بنابراین تعریف، محیطی را که ما به عنوان انسان خلق کرده ایم و در آن زندگی می کنیم، خود سازنده زندگی ماست و این فضای خلق شده، بر پایه توان فکری محدود ما می باشد. با بررسی انسان به عنوان بهره بردار از بنای معماری و مولفه های هویت ساز، همچون انسان و باورهایش، مکان و زمان، می توان به چیستی و کیستی هویت انسان به عنوان اشرف مخلوقات تا حدودی پی برد و نیازهای او را شناخت . مبانی انسان شناسی، جایگاهی اساسی در شکل گیری هویت معماری اسلامی دارد . پس از پرداختن به رابطه جهان بینی و معماری مشخصمیشود که مؤلفه اساسی معماری اسلامی، اتصال شهودی روح انسان با عالم غیب و بازگردانی معانی غیبی به صورت های خیالی و حسی است. شناخت و مراتب انسان، اتحاد انسان با معلوماتش، قدرت تأثیرگذاری روح انسان و مظهر شدن او برای تجلی یافتن اسماء و صفات الهی از مبانی انسان شناسی است که هویت معماری اسلامی را تشکیل می دهد . این پژوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است. هدف موضوع، شناخت و پیدایش اصولی است که هویت انسان اسلامی را تشکیل می دهد، چرا که انسان دارای نیاز های متعددی، اعم از جسمی، روحی و معنوی می باشد و وقتی معماری اسلامی با چنین ویژگی هایی ظهور می یابد، انسان هویت خود را پیدا کرده و به اصل خویش باز می گردد . نتیجه اینکه معماری باید در مجموع تامین کننده نیازهای مادی انسان و زمینه ساز رشد روحی و معنوی او باشد، حال آنکه معماری اسلامی، خود دارای چنین ویژگی هایی است و زمینه ساز رشد روحی و معنوی او می باشد

کلیدواژه ها:

حکمت اسلامی ، معماری اسلامی ، هویت انسان و مبانی انسان شناسی