ضرورت استفاده از تهویه طبیعی در معماری پایدار اصول طراحی معماری در اقلیم گرم و خشک

در عرصه جدید مقوله پایداری در معماری یک اصل بنیادین شده است که اهداف خود را در جهت کاهش انرژی او آلودگی های محیط زیست تحقق می بخشد در این نوع معماری ساختمان ها به تنها با شرایط اقلیمی خود را تطبیق می دهند بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کنند که در این میان استفاده از تهویه طبیعی در جهت برقراری آسایش محیطی با خصوصیت و ویژگی های تطبیقی اقلیم های گرم و خشک مورد توجه قرار داده شده و سعی بر آن صورت گرفته که با تهویه مناسب و تاثیرات محیطی کمتر و پایداری بیشتر در جهت بهینه سازی مصرف انرژی و کاهش هزینه های روز افزون منابع آلوده کننده فسیلی راه کارهایی ارائه شود این وظیفه معماران است که به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم با به کارگیری منابع انرژی فعال در محیط های ساخت به برنامه ریزی ها و تحلیل های بنیادین بپردازند که در این مقاله به تفکیک اثر مهمترین موارد آن معرفی و مورد ارزیابی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، بهینه سازی انرژی ، تهویه طبیعی ، انرژی های فعال محیطی ، مناطق گرم و خشک