عناصر معماری مراکز روان درمانی، گامی موثر در راستای بهبود آسیبهای اجتماعی

امروزه علیرغم بزرگتر شدن تجمع انسانی در شهرها، پیش بینی اماکن تخصصی با ظرفیت مناسب برای نگهداری و حتی تحمل افراد روانی وجود ندارد در حالیکه نگهداری از این افراد میبایست در مراکز و محیطهایی طرح ریزی شده و مناسب صورت گیرد که بتوان هر چه بهتر برای بهبود و نگهداری این بیماران اقدام نمود. در نتیجه طراحی مرکز روان درمانی باید به گونهای باشد که جنبه ارتباط معماری و کاربر در نظر گرفته شود و عدم درمان مناسب و افزایش افراد با اختلالات و بیماریهای روانی میتواند موجب آسیبهایی به جامعه شود که خود در راستای مسیله اصلی این پژوهش می باشد . سیوال این پژوهش به این نکات مهم میپردازد که طراحی عناصر معماری در راستای کاهش آسیبهای جامعه تا چه حد م یتواند تاثیر گذار بوده و فرضیه این تحقیق نیز، بر این اصل تکیه دارد که: طراحی معماری با ایجاد فضاها یی مناسب م یتواند در بهبود افراد بیمار روانی کمک کرده و نهایتا بر کاهش آسیبهای اجتماعی موثر باشد . روش انجام ا ی ن پژوهش به روش تحلیل محتوای متون مرتبط با متغیرهای این پژوهش که شامل نقش عناصر معمار ی مراکز روان درمان ی در کاهش آسیبهای اجتماعی است بوده و روش گردآوری اطلاعات نیز اسنادی و کتابخانهای است.

کلیدواژه ها:

عناصر معماری ، مراکز روان درمانی ، آسیبهای اجتماعی