بررسی و تحلیل معیار های مناسب مکانی بلند مرتبه سازی در شهر تبریز

رشد بیرویه جمعیت در شهرهای بزرگ و به تبع آن نیاز به مسکن در سطحی وسیع، از یک سو و نیز جلوگیری از گسترش افقی شهرها از سوی دیگر، احداث ساختمانهای بلند را به عنوان راه حلی در مقابل مسیله زمین ضروری ساخته است. هدف این پژهش بررسی معیارهای شناخت مکان بهینه در بلندمرتبهسازی و ارزیابی ساختمانهای بلندمرتبه موجود در شهر تبریز میباشد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و در قالب تحقیقات توصیفی- تحلیلی قرار میگیرد. ابزارهای گردآوری اطلاعات، پرسشنامه، مشاهده، بررسیهای میدانی و عکسبرداری از منطقه مورد مطالعه، میباشد. جامعه آماری، شهر تبریز است که تعدادی از ساختمانهای بلند در مناطق مختلف شهر به عنوان جامعه نمونه انتخاب گردید. در پژوهش حاضر با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و نرم افزار ARC GIS نسبت به تهیه لایه های اطلاعاتی مربوط به معیارهای موثر بر مکانیابی ساختمانهای بلند اقدام گردید سپس به تلفیق معیارهای تولید شده پرداخته شد و نقشه نهایی پهنهبندی محدوده مطالعاتی برای ایجاد ساختمانهای بلند مرتبه استخراج گردید. در ادامه با استفاده از مدل TOPSIS به ارزیابی مجتمعهای مسکونی موجود از نظر محیطی و کالبد شهری اقدام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بیش از 60 درصد مجتمع های مسکونی بلند مرتبه شهر تبریز با توجه به اصول محیط طبیعی جانمایی نشده است. با بررسی نتایج مشخص گردید که بحثهای اقتصادی و دسترسی به امکانات بیشتر، بیشترین تاثیر را در جانمایی مجتمع های بلند مرتبه در شهر تبریز به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

ARC GIS ، ساختمان های بلند ، AHP ، مکانیابی