بازنگری در فصل رواندرمانی در قرآن از کتاب قرآن و روانشناسی ، اثر محمد عثمان نجاتی
محل انتشار: اولین همایش قرآن و روانشناسی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 636
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GPSY01_068
تاریخ نمایه سازی: 4 مرداد 1399
چکیده مقاله:
رابطه قرآن و علم موضوعی است که مدتهاست به عنوان دلمشغولی دانشمندان اسلامی قرار گرفته است. در این میان مباحث علوم انسانی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و در این راستا اندیشمندان کشورهای مختلف اسلامی به پژوهش و تالیف آثار مرتبط اقدام کرده اند. در این میان کتاب قرآن و روان شناسی نوشته محمدعثمان نجاتی به علت گستره توجه دیگر اندیشمندان به آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فصل دهم این کتاب، به روان درمانی در قرآن پرداخته است. در این بخش از کتاب در خصوص روان درمانی و اثربخشی دین و دستورات آن به عنوان عامل درمانبخش چندین ادعا بیان شده است در حلای که به نظر میرسد با تامل در آیات مورد ادعا و منابع قابل استناد در تفسیر علمی، آنچه از مباحث رواندرمانی بر آن تطبیق داده شده است قابل اثبات نیست. در نوشتار پیشرو با استناد به تعاریف رواندرمانی در متون روانشناسی، پژوهشهای علمی روانشناسی و با توجه به برخی موارد قابل نقد آمده در کتاب، بر تمایز مفهوم سلامت روانی با سلامت اعتقادی، تجربه دیندارانه این جهانی با حقیقت دین در نزد خداوند و نیز تمایز هدایتبخشی قرآن با درمانبخشی به معنای روانشناختی تاکید گردیده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا نوبری
هیات علمی دانشگاه تهران دانشکده معارف واندیشه اسلامی