بررسی معیار اصلی تربیت انسان، در سیره امیرالمومنین (علیه السلام) و صاحب نظران تربیت درغرب

تربیت انسان از هنگامه خلق آدم، در نزد خداوند متعال مورد توجه و اهمیت بوده و خداوند با توجه به ابعاد گسترده وجود انسان و احاطه علم الهی به تمام زاویای آن، معیاری مشخص برای این مسئله مهم قرارداده است، در عین حال انسان ها نیز به صورت تجربی در طی گذشت اعصار، به اهمیت تربیت، پی برده و تلاش بسیاری در این راه کرده اند. هدف : هدف از این پژوهش در گام نخست، تبیین جایگاه شناخت انسان به عنوان معیار اصلی در تربیت، و در گام بعدی بررسی این معیار از دیدگاه الهی بر اساس سیره امیرالمومنین (علیه السلام) و مقایسه این دیدگاه با تعدادی از آراء صاحب نظران غربی است. روش : به روش کتابخانه ای و با استفاده از بررسی مفهوم واژگان در عرف لغت شناسی و عرف مصطلح در آثار اسلامی و غربی است. یافته ها: با توجه به سیره امیرالمومنین (علیه السلام) که براساس عمق و احاطه الهی نسبت به انسان شناسی است و بعضی از کتب مربوط به آراء صاحب نظران در حوزه تربیت در غرب که اکثرا بر اساس علوم تجربی و مادی است و مقایسه آراء معلوم میشود روش تربیتی بر پایه ولایت الهی به دلیل نوع دیدگاه انسان شناسی اش بر روش تربیتی در غرب ارجحیت دارد. نتیجه گیری با توجه به اینکه اساس تربیت، شناخت انسان و هدف آن کمال اوست، ثابت می گردد، نگاه الهی به تربیت، باعث کمال انسان می شود و اگر در آراء تربیتی، معیار اصلی، که شناخت انسان است، از دیدگاه الهی مورد توجه قرار نگیرد، باعث نقصان در تمام ابعاد وجودی انسان می گردد.