مولفه های گرافیک سنتی ایرانی از منظر نوشته و نقش

از زمانی که انسان تصمیم به ارایه و خلق یک پیام تصویری گرفت و به زعم خویش از مواد و متریالی که برای هم نوعان او مفاهیم مشخص و تا حدودی ثابت داشت استفاده کرد، هنر گرافیک آغاز شد. گرافیک با تمام تعاریفش در دو مفهوم قدیم (سنتی) و جدید (نوین) تقسیم بندی می گردد که نوع سنتی آن توجه به نقوش است، که در قالب هنرهای مختلف ایران در سطوح و بسترهای مختلف متجلی گردیده است. در واقع هنر گرافیک برآورنده نیازهای بصری در سطح جامعه می باشد و شاخصا در عرصه گرافیک تجاری می باشد که بعد کاربردی آن ارجح بر بعد کارکردی آن است. این ویژگی نیز در گرافیک با لفظ مدرن آن نیز در ایران صادق است. این پژوهش با هدف بررسی مولفه های نمادین گرافیک سنتی ایرانی از منظر نوشته و نقش با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری کتابخانه ای و مصاحبه محوری در پی پاسخگویی به پرسش های ذیل انجام پذیرفته است:الف) اصطلاح گرافیک سنتی دارای چه ویژگی هایی است ب) مولفه های نوشتاری و نقش در هنر گرافیک ایرانی چگونه متجلی می گردد نتایج پژوهش نشان می دهد که هنر سنتی و ناب ایرانی در ازمنه گذشته دارای چنان تنوع، گستردگی و ایده های خلاق بوده است که می تواند به عنوان بستری مناسب در طراحی گرافیک نوین امروزی از آن بهره ها گرفت.

کلیدواژه ها:

گرافیک سنتی ایرانی ، نوشته ، نقش