بررسی نماد نور به عنوان مولفه ی ارزشمند در نقوش ایرانی- اسلامی

زبان هنر اسلام، زبان نمادین و رمزگونه است و این رمز ها و نمادها حامل معنای درونی و ذاتی این هنر بوده و تنها راه بررسی معنای هنر اسلام و آثار هنری، بررسی این نمادها و سمبل ها است. هنر اسلامی در تجلی آن حضور میابد و از این سان به واسطه مفهوم عمیق این عنصر در عرفان اسلامی جریان وجود از مطلق، به صورت نور متجلی گردیده و هرجا نشان از وجودی هست، نوری است از جانب وجود مطلق. این پژوهش با هدف بررسی نماد نور به عنوان مولفه ی ارزشمند در نقوش ایرانی-اسلامی و با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری کتابخانه ای و اسنادی در پی پاسخگویی به پرسش های ذیل انجام شده است:- نور به عنوان نقش مولود و زاینده در قالب چه نقوشی به کار برده شده است نتایج پژوهش نشان می دهد نور به عنوان عنصری نمادین-محتوایی با جلوه های مختلف، در نقوش ایرانی متجلی شده است و نور در کنار آنکه مبین و معرف نور اقدس احدیت می باشد، در قالب نقوش مختلفی که شامل: شمسه، خورشید آریایی یا گردونه مهر یا چلیپا، لوتوس، قندیل یا مشکوه، مرغ آفتاب(طاووس)، خورنه و... در هنر ایرانی-اسلامی متجلی گشته است.

کلیدواژه ها:

نور ، مولفه ، نقوش ایرانی-اسلامی