رابطه فقدان لذت جویی مادران با اختلالات اضطرابی و رفتاری فرزندان7 تا 12 ساله آنها

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه فقدان لذت جویی مادران با اختلالات اضطرابی و رفتاری فرزندان 7 تا 12 ساله آنها بود. این پژوهش در قالب یک طرح پژوهشی توصیفی- همبستگی از نوع پیمایشی پیش بین انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران و کودکان دبستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی 95-94 بود. نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای انجام شد . بدین منظور از بین نواحی پنج گانه آموزشی شهر اصفهان، 2 ناحیه به صورت تصادفی انتخاب گردید نواحی 3 و 5 سپس از بین مدارس موجود در این نواحی دو مدرسه ابتدایی دخترانه و پسرانه 1 مدرسه دخترانه و 1 مدرسه پسرانه از هر دو ناحیه و در هر پایه 30 دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب شد و به مادران آن ها پرسشنامه فقدان لذت جویی اسنیث و همیلتون 1995 ارایه شدجمعا تعداد 360 مادران دانش آموزان در مرحله اول پرسشنامه دریافت کردند . از بین مادرانی که در این پرسشنامه ها نمرات بالایی را بدست آوردند در پرسشنامه نمره بالاتر از 42 در پرسشنامه فقدان لذت جویی ، تعداد 100 نفر به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس پرسشنامه اختلالا مرتبط با اضطراب کودکان بیماهر 1999 و اختلالات مشکلات رفتاری کودکان راتر 1975 به این مادران جهت تکمیل ارایه شد. داده های بدست آمده توسط نرم افزار SPSS و با روش تحلیل رگرسیون گام به گام و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که بین فقدان لذت جویی در مادران با مشکلات رفتاری و اختلالات اضطرابی کودکان آن ها رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین فقدان لذت جویی مادران با اضطراب اجتماعی و هراس جسمانی فرزندان رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

فقدان لذت جویی ، اختلالات اضطرابی ، اختلالات رفتاری