ارزیابی توان اکولوژیک اکوتوریسم با استفاده از مدل ویژه منطقه (مطالعه موردی: شهرستان شیراز)

ازآنجاکه توسعه گردشگری به عنوان یکی از فعالیت های مهم انسانی نقش مهمی در سیمای سرزمین بازی می کند توسعه پایدار این صنعت در کشور نیازمند استراتژی مناسب و برنامه مدیریتی مؤثر است. ارزیابی توان اکولوژیکی مناطق در راستای کاربری توسعه گردشگری به عنوان ابزاری مهم جهت دسترسی به این هدف شناخته شده است. در این مطالعه با توجه به ویژگی های منطقه بر اساس مدل مخدوم ارزیابی توان اکولوژیک توسعه گردشگری شهرستان شیراز با استفاده از معیارهای شیب، میزان آب در دسترس برای هر نفر در روز، عمق، زهکشی خاک و اقلیم تهیه شد. با توجه به خروجی های هر یک از پارمترهای مؤثر در توان اکولوژیک می توان گفت که کمترین میزان محدودیت برای توان منطقه شرایط زهکشی و دسترسی به آب بوده که به ترتیب 65/77 و 57/6 درصد دارای توان مناسب برای توسعه گردشگری بود، هم چنین عامل محدود کننده در منطقه را خاک می توان در نظر گرفت که تنها 19/2 درصد توان مناسب برای منطقه داشته است؛ سپس تجزیه و تحلیل داده ها طبق مدل مخدوم انجام و مدل ویژه تهیه گردید. نتایج نشان داد که در حدود فقط 55/ درصد از منطقه دارای توان مناسب و معادل 34/185 کیلومترمربع و 26/93 درصد دارای توان نسبتاً مناسب بوده و ممعادل 1654/194 کیلومترمربع و 72/51 درصد مساحت دارای توان نامناسب برای توسعه گردشگری که معادل 4454/167 کیلومترمربع برای منطقه به دست آمد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی توان اکولوژیک ، توسعه گردشگری ، مدل ویژه ، شهرستان شیراز