از معماری تا آمایش سرزمین(بررسی ابزارهای استراتژیک آمایش سرزمین در معماری و شهرسازی)

معماری و سبکهای متعدد و متنوع آن از دوران کهن همواره تحت تاثیر پارامترهای متعارف جغرافیائی (در بعد ماده) عوامل انسانی (فرهنگ و حرکات جمعیتی و مبانی نظری و ...)و نظام شهرسازی (کالبدی)بوده است.تا کنون علی رغم پیشرفت علم و صنعت، آنطور که شایسته است معماری مدرن نتوانسته مانند معماری کهن ایفای نقش نماید. یکی از مواردی که دال بر این واقعت است، فراهم نبودن و عدم توجه به موضوعات تعیین کننده ای است که در معماری گذشته به وضوح روشن است. که نشات گرفته از تمامی نیازها و توجه خاص به تمامی پارامترها بوده است. مفهوم آمایش سرزمین در واقع فراهم نمودن، مهیا کردن و آماده سازی است که اگر به این مهم توجه کافی و منطقی شود، معماری همچنان بر مبنای معماری پایدار خواهد ماند.این واقعیتی است که در ارتباط معماری و امایش سرزمین وجود دارد.روش این پژوهش بر اساس هدف، کابردی و بر اساس ماهیت، توصیفی- تحلیلی می باشد که به عنوان نمونه یکی از ابزارهای آمایش سرزمین معارفه می گردد. هدف این پژوهش، بررسی ابزارهای استراتژیک آمایش سرزمین در معماری و شهرسازی می باشد، که سعی بر این گردیده تا با شناخت این نوع ابزار بتوانیم گامی به سوی توسعه پایدار و نهایتا آمایش سرزمین برداریم. از یافته های پژوهش می توان به مواردی همچون مکان یابی صحیح شهرها، استقرار صنایع، نحوه صحیح کشیدگی حجم ساختمانها، متناسب با پارامترهای تاثیر گزار و ... نام برد.

کلیدواژه ها:

معماری مدرن ، AHP ، آمایش سرزمین ، توسعه پایدار ، مکان یابی