ارزیابی و اولویت بندی چند روش پهنه بندی خطر زمین لغزش در زاگرس مرکزی (استان چهار محال بختیاری)

با توجه به توسعه روزافزون عملیات عمرانی از جمله جاده سازی، احداث تأسیسات آبی خاکی همچون سدها، مخازن، تونل‌ها و.... نیاز به ایجاد روش‌های آمایش سرزمین متناسب با مناطق مختلف بیش از پیش احساس می‌گردد. یک مخاطرات عمده در مناطق کوهستانی ایران با دو انواع ناپایداری طبیعی به ویژه زمین لغزش‌ها می‌باشد. در استان چهار محال و بختیاری با شرایط زمین شناختی و جغرافیای خاص زاگرس در دو دهه اخیر و به ویژه پس از آغاز و احداث عملیات اجرایی دو جاده شهر کرد - ایذه و شهر کرد - مسجدسلیمان شاهد وقوع انواع حرکات توده‌ای بوده‌ایم. تاکنون مشخصات بیش از 250 مورد لغزش در این منطقه ثبت گردیده است. به منظور تعیین شیوه‌ای مناسب جهت پهنه بندی خطر زمین لغزش در این بخش در زاگرس (زاگرس مرکزی) از بین مجموعه روش‌های پهنه بندی موجود سه روش مورا- وارسون ( وموراوارسون اصلاح شده)، آنبالاکان و نیلسن در حوضه دو آب صمصامی استان چهار محال و بختیاری مورد آزمون قرار گرفت که بر اساس نتایج به‌دست‌آمده با اندکی اصلاح در نحوه کلاس بندی پهنه‌ها در روش مورا-وارسون ، می‌توان از هر سه روش استفاده نمود. با این حال در مناطقی که تعداد قابل توجهی لغزش فعال وجود دارد روش نیلسن در اولویت بوده و در سایر حوزه‌ها روش آنبالاگان و مورا - وارسون اصلاح شده در اولویت‌های اول و دوم قرار می‌گیرند.