بررسی سنگ‌های متابازیک شمال خوی با نگرشی ویژه در منشأ آن‌ها

منطقه خوی در شمال باختری ایران قرار دارد. مهم‌ترین واحدهای سنگی در منطقه شامل نهشته های پلات فرم و البرز - آذربایجان، مجموعه افیولیتی ، سگ‌های دگر ریختی شده و سنگ‌های نفوذی پس از کرتاسه می‌باشد. در منطقه برونزد بزرگی از دایک ها ی صفحه‌ای دگرگون شده وجود دارد که محصولات دگرگونی آن‌ها یک نوزاد آمفیبولیت یا بافت پرسیدی و دیگری دانه ریز می‌باشد. دگرگونی در آمفیبولی ده‌ها دارای سه فاز می‌باشد: فاز اول، دگرگونی ناحیه‌ای که مهم‌ترین شاهد آن آمفیبولیت های گرونادار می‌باشد. فاز دوم دگرگونی به وسیله آمفیبولیت هایی که تفریق دگرگونی را متحمل شده‌اند مشخص می‌گردد. پس به دگرگونی در آمفیبولیت ها از یک سنگ همگن، دو سنگ با ترکیب متفاوت ( موبیلیزای کوارتز دیوریتی و تفال بازیک ) را بوجود آورده است و در نهایت یک دگرگونی قهقرایی در همه فازهای قبلی اثر گذاشته و آن‌ها را به گرین شیست تفکیک در دست. از مهم‌ترین ساختارهای ناشی از دگر شکلی در متابازیتها ، پورفیروکلاستهای پوششی، ساختارهای نواری، ماکل مکانیکی، چین‌های تلافی، چین‌های پتیگماتیگ ، ساختارهای آنتی تتیک و سین تتیک ساختارهای میکا ماهی وفابریک های S-C و C می‌باشد. پیش سنگ متابازیتهای شمال خوی عمدتاً بازالتی و از نظر سری ماگمایی، ساب آلکالن و در محدوده توله ایتی قرار می‌گیرند و در نمودارهای تکتونوماگمایی به طور عمده در محدوده بازالت‌های پشت میان اقیانوسی ( -MORB ) و بازالت‌های داخل صفحات ( WPB ) واقع می‌شود. با توجه به قرابت پتروگرافی کی به خویشاوندی سعید شناختی بین متاگابروخت و آمفیبولیتها و همچنین قرار گرفتن لایه‌های نازک است متابندد چرت و مرمر های دگرگون شده و قرار گرفتن قطعاتی از آمفیبولتها در داخل مرمر ها نشان می‌دهد که احتمال ولی همه آن‌ها در اثر یک برونریزی بسیار پر حجم در محیط دریایی به وجود آمده‌اند. که این حوزه‌ها در اثر شکافته شدن سری پوسته قاره‌ای تشکیل شده‌اند .