بررسی پتروگرافی و ژئوشیمی گرانیتوئیدهای ورقه نگیسان

ورقه نگیسان در چهارگوش جهان آباد در 225 کیلومتری کرمان واقع شده است. این منطقه از نظر ساختاری متعلق به گستره زمین ساختی ایران مرکزی(کمربند دهج- ساردویه) محسوب می گردد. از نظر چینه شناسی تمامی واحدهای آن متعلق به ترشیری و کواترنری هستند واحدهای اصلی متعلق به ائوسن، الیگوسن، میوسن، پلیستوسن و پلیوسن هستند. بخش قابل توجه گستره شامل یک باتولیت گرانیتی با طول 53 کیلومتر و به شکل عدسی می باشد این باتولیت دارای روند شمال باختری- جنوب خاوری می باشد. پهن ترین بخش این باتولیت 14 کیلومتر و باریک ترین قسمت آن 2،5 تا 5 کیلومتر عرض دارد. این باتولیت اساسایک نفوذی چند مرحله ای با سن الگو- میوسن می باشد. این توده دارای سه رخساره سنگی اصلی شامل دیوریت، گرانودیوریت و گرانیت است. از نگاه ساختاری این باتولیت به گونه طاقدیس مانند است و همبری آن به سوی جنوب خاوری تمایل دارد. از نگاه سنگ شناسی باتولیت جبال بارز مجموعه ای از سنگ های نفوذی ایزوتروپیک از نوع گرانیت، گرانودیوریت و کوارتز دیوریت است که از پهلو به کوارتز مونزونیت تبدیل می شود در این سنگ ها دگرسانی هایی از نوع پتاسیک، سریسیتی، سیلیسی، آلبیتی و اپیدوتی در آنها عمومیت دارد. این توده ها گاه غنی از زینولیت هستند که ممکن است میزان آن به حدود 30 درصد حجم کل سنگ برسد. قدیمی ترین واحد های بریده شده توسط باتولیت جبال بارز سنگ های آتشفشانی ائوسن هستند.