سنگ شناسی و تکاملمجموعه دگرگونی شترکوه در ایران مرکزی

مجموعه دگرگونی شترکوه(SKMC) بخشی از زون ساختاری ایران مرکزی است که در جنوب کوه های البرز خاوری به صورت یک پنجره تکتونیکی بیضوی شکل با روندی خاوری-باختری به طول 20 و عرض11 کیلومتر رخنمون دارد. این مجموعه همانند دیگر پنجره های تکتونیک با بلورین در زیر رسوب های پالئوزیک و مزوزوئیک به عنوان پی سنگ دگرگونی پرکامبرین فرض شده اند، ولی داده های جدید سنی به روش (U-Pb) بر روی کانی های زیرکن، سن های 18+-519 و 7+-547 میلیون سال(کامبرین)، به دست آمده است که نشانگر زمان تبلور کانی های سنگ مادر اولیه است. تعیین سن های انجام شده بر روی بیوتیت ها (Ar/Ar) سن 3.2+-208 میلیون سال و مونازیت ها (U-Th) سن های 10+-184 و 220 میلیون سال به دست آمده است که در رخسره آمفیبولیت دگرگون شده اند. اگرچه تمامی سنگ های پی سنگ بیرون زده در SKMC آذرین هستند ولی سنگ های رسوبی در بخش کوچکی از مرز جنوبی این مجموعه رخنمون دراد. سنگ های اصلی ارتوگنیسها از تونالیت، گرانو دیوریت و گرانیت مشتق شده است که دارای مقادیر متفاوتی آمفیبولیت هستند( احتمالا به صورت دایک یا گزنولیت) ،مجموعه کانی سنگ ها شامل پلاژیوکلاز، بیوتیت، کوارتز، فلدسپار پتاسیم دار و گرونا در ارتوگنیس و پلاژیوکلاز، هورنبلند و گرونا در آمفیبولیت است. کانی های فرعی را زیرکن، مونازیت و آپاتیت تشکیل می دهد. سنگ ها دگرسانی قهقرایی تا شیست سبز را تحمل کرده اند. سنگ های رسوبی پرمین تا ژوراسیک دگرگونی ضعیفی را نشان می دهند. شرایط فشار و حرارت بدست آمده از ترموبارومتری ارتوگنیس حاوی گرونا و آمفیبولیت، حرارت بین 577-638 درجه سانتیگراد و فشار بدست امده برای ارتوگنیس ها بین 7.6-6.8 کیلو بار و برای آمفیبولیت فشار بالاتری را نشان می دهد(12-10 کیلوبار).