ژئوشیمی رسوبی خلیج چابهار

خلیج چابهار با 17 کیلومتر طول، 20 کیلومتر عرض، ماکزیمم 20 متر عمق در دهانه خلیج، بعنوان بزرگترین خلیج در سواحل دریای عمان مطرح می باشد. برای مطالعه رسوبات، تعداد 154 نمونه رسوب سطحی با استفاده از گرب ون وین (هیدروبیوس) از بستر خلیج برداشت گردید. نمونه های مذکور در آزمایشگاه رسوب شناسی و ژئوشیمی سازمان زمین شناسی مورد آنالیزهای دانه بندی و ICP قرار گرفتند. براساس مطالعات رسوب شناسی 9 تیپ رسوبی اصلی بستر خلیج مشخص گردید و براساس آنالیز عنصری تمرکز اکسیدها و عناصر (SiO2. Al203, Fe203,CaO, MgO, MnO, TiO2, B, Bi, As, Sr, Cr, Cu, Ni, Ba, W) در تیپ های مختلف رسوبات به تفکیک مورد مطالعه قرار گرفته و ننقشه توزیع اکسیدها و عناصر در رسوبات بستر خلیج در محیط Arc GIS تهیه گردید. همچنین ضرایب هبستگی بین اکسیدها و عناصر فوق، اندازه ذرات رسوبی و عمق برداشت نمونه ها به دو روش Pearson و Spearman محاسبه گردید. CaO و Sr در رسوبات دانه درشت (عمدتا کربناته و بایوشیمیایی) تمرکز بالایی دارند. سایر اکسیدها و عناصر با رسوبات دانه ریز همبستگی مثبت داشته و دارای منشا بیرون حوضه ای (آوای) می باشند، اکسید کلسیم و استرانسیم همبستگی مثبت و بالایی با اندازه رسوبات دانه درشت (گراول) نشان می دهند. از طرفی دیگر گراولهای رسوبات پوسته های ارگانیزمها بوده لذا منشأ کلسیم و استرانسیم بیوشیمیایی (درون حوضه ای) می باشد.

کلیدواژه ها:

خلیج چابهار ، آنالیز عنصری ، تیپهای رسوبی ، ضرایب همبستگی