دیاژنز و میکروفاسیس سازند داریان در میدان گشوی جنوبی (شمال غرب بندر عباس)

سازند داریان در برش نمونه شامل 5/286 متر آهک قهوه ای تا خاکستری رنگ، متعلق به دریای کم عمق است. این سازند در میدان گشوی جنوبی در چاه شماره 1 (145 متر)، چاه شاره 3 (36) و چاه شماره 4 (155 متر) مورد بررسی قرار گرفته و از فسیل های اربیتولین بسیار غنی است. سازند داریان سنگ مخزن مهمی در گروه خامی محسوب می شود. مطالعات فسیل شناسی نشان داده این آهک ها دارای سن آیتین می باشند. میدان گشوی جنوبی در فاصله 70 کیلومتری شمال غرب بندر عباس واقع گردیده است. ناحیه بندر عباس و بخش های پیرامون آن از نظر زمین شناسی ناحیه ای، با انتهای جنوب- شرقی کمربند چین خورده زاگرس منطبق می باشد. گشوی جنوبی طاقدیسی است که بوسیله رسوبات عهد حاضر پوشیده شده است و فقط در بعضی از نقاط سازند آغاجاری در سطح مشاهده می گردد. از مهمترین اجزاء اسکلتی در این سازند می توان به انواع جلبک های سبز (داسی کلاداسه) و قرمز (لیتوکودیوم)، فرامینیفرها (اربیتولینا، تکستولاریا، میلیولید، لنتیکولینا، ناتیلوکولینا، شوفاتلا)، دو کفه ای، براکیوپود، اکینودرم، گاسترویود، سفالویود، رادیولار، کلسی اسفر، اشاره نمود. از اجزاء غیر اسکلتی، پلوئیدها و اینتراکلست ها دیده می شوند و از اجزاء غیر کربناته، لیتیک ولکانیکی و هیالوتوف، کانی های اپک، کوارتز و کانی های اکسید آهن وجود دارند. از مهمترین فرآیندهای دیاژنیتکی موثر بر این سازند می توان به دولومیتی شدن، انحلال، سیمانی شدن، انحلال شیمیایی و ایجاد استبلولیت و رگه های انحلالی، فرآیندهای زیستی (بیوتوریپشن)، آهندار شدن، نئومورفیسم افزایشی و فشردگی مکانیکی اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

فسیل شناسی ، محیط رسوبی ، میدان گشوی جنوبی .