ارائه شیوهای جهت یافتن بهترین روش درونیابی سطح آبزیرزمینی (مطالعه موردی)

آب زیرزمینی یکی از مهمترین منابع بهرهبرداری در مناطق خشک و نیمه خشک (قسمت زیادی از ایران) میباشد. برای مدیریت بهتر آبزیرزمینی و در بسیاری از پروژههای عمرانی، توزیع سطح آب چاههایمشاهدهای به صورت زمانی و مکانی دارای اهمیت ویژه میباشد. روشهای درونیابی مختلفی برای این کار وجود دارد که استفاده از هر کدام از این روشها، نتایج متفاوتی را بدست میدهد. اگر نتایج ازدقت کافی برخوردار نباشد باعث برنامهریزی و محاسبات خطا میشوند. در این تحقیق پس از صحت سنجی دادههای سطح آب در ۴٠ حلقه چاه مشاهدهای در دشت لنجانات اصفهان، از آنها برای انجام انواع روشهای مختلف درونیابی شامل: وزندهی عکس فاصلهIDW)تابع شعاعیRBF) تخمینگرعامGP)تخمینگر موضعیLP)کریجینگK)و کوگریجینگCoK) استفاده شدهاست. به منظورارزیابی و صحتسنجی روشهای درونیابی علاوه بر قضاوت کارشناسی، از آزمون ارزیابی متقابل مقدار خطای ریشه دوم میانگین مربع خطاهاRMSE)و میانگین خطاهاME) استفاده شدهاست. در پایان، بهترین روش درونیابی سطح آبزیرزمینی در منطقه معرفی و با استفاده از از نرمافزار سیستم اطلاعات جغرافیایی، نقشههای مورد نظر تهیهگردید. استفاده از شیوه این مقاله در هر آبخوان برای بدست آوردن بهترین روش درونیابی، توصیه میگردد

کلیدواژه ها:

روشهای درونیابی ، سطح آبزیرزمینی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، قضاوت کارشناسی ، خطای ، RMSE & ME