ارتباط سن و غواصی

مقدمه:دلایل پیدایش غواصی در تاریخ نامعلوم است. باستان شناسان شواهدی در دست دارند که نشان می دهد انسان بدوی برای به دست آوردن غذا غواصی می کرده است . با افزایش کاربرد های غواصی در صنعت، تجارت، اهداف نظامی و تفریحی نیاز به وضع قوانین احساس شد. یونانیان باستان اولین قوانین را برای غواصان در ارتباط با میزان دستاوردی که یک غواص از آب حاصل مینمود تعیین کردند و این قوانین به مرور مترقی شد. مقوله سن به عنوان یکی از پارامترهای موثر درغواصی است که در وضع قوانین مد نظر قرار گرفت. مواد و روشها: از بررسی ها ی انجام شده بر روی گروه های سنی مختلف غواصان در مدارس غواصی حرفه ای و تفریحی و نیروی دریایی در خصوص آمادگی جسمی ، عملکرد قلبی – عروقی وتنفسی ، چشم و عضلات نتایج ذیل حاصل شده است.یافته ها: - حداکثر میزان بازدهی مورد انتظار در فرد 20 سالگی است. - بروز بیماری برداشت فشار در غواصان 28 ساله در مقایسه با غواصان 18 ساله دو برابر است. - میزان بروز مرگ های قلبی بعد از 50-45 سالگی بسیار زیاد است. - استیونکروز دیس باریک با سن مرتبط است - افزایش اختلالات عضلانی–اسکلتی، آرتریت،بیماری قلبی– عروقی،دیابت،چاقی، بیماری های عروقی مغز،دمانس،اختلالات چشمی و بدخیمی با بالا رفتن سن محتمل است - فشار خون و هیپرتروفی بطن چپ به علت سختی شریان ها، با افزایش سن بالا میرود.افزایش ضربان قلب به دنبال فعالیت درهردهه عمر با کاهش 2/3 درصدی همراه است. - مدت زمان مجاز غواصی به اندازه 10% به ازای هر دهه سن بالای 30 سال کم می شود.بحث و نتیجه گیری: با افزایش سن احتمال خطرپذیری و استفاده از داروها وجود داشته که هردو عامل باعث کاهش امنیت غوص می شود. مراکزآموزش غواصی آمریکا 15 سالگی را به عنوان حداقل سن برای آموزش غواصی تفریحی منظور کرده اند. این سن در استرالیا 14 سالگی بوده اما پزشکان متخصص حداقل سن مجاز برای غواصی را 16 سالگی ذکرمی کنند. با افزایش سن منافعی نظیر بالا رفتن دانش و تجربه و قدرت قضاوت قوی تر و برنامه ریزی مکان و زمان غوص حاصل میشود. در صورت سلامت کامل جسمی – روانی ، امکان ادامه غواصی تا 80 سالگی نیزوجود دارد.

کلیدواژه ها:

آرتریت ، هیپر تروفی ، استیونکروز دیس باریک