پهنه بندی مناطق آسیب پذیر از خطرات لرزه ای با استفاده از مدل IO و GIS به منظور کاهش آثار (مطالعه موردی: مناطق 9 و 10 شهر چالوس)

از مهمترین مسائل ارتباطی مابین انسان و محیط طبیعی، مخاطرات محیطی است. این مخاطرات ممکن است انسانی یا طبیعی باشد و نتیجه نیز هر چه هم باشد، باز به انسان و محیط بر می گردد. علاوه بر افزایش بلایای طبیعی طی دهه های گذشته، افزایش قربانیان، به دلیل سطح بالای آسیب پذیری سکونتگاه ها است. مطالعات موجود نشان می دهد که 67 درصد از سرزمین ما از نظر زلزله خیزی در معرض خطر بالا و متوسط به بالا قرار دارد. شناسایی نقاط آسیب پذیر شهرها در برابر مخاطرات به ویژه زلزله، از جمله دغدغه های مدیریت شهری است. این نگرانی هنگامی بیشتر می شود که بدانیم قریب به نیمی از جمعیت شهرها در بافت های آسیب پذیر شهری ساکن هستند. سوانح طبیعی به خودی خ ود فاجعه یا بلا نیستند، بلکه ناکارآمدی و خطاهای جامعه بشری در نحوه برخورد و رویارویی با آنها، منجر به بروز فاجعه یا بحران می شود. زلزله چه به لحاظ روانی و چه به لحاظ مالی به دلیل سرعت وقوع و حجم تخریب، آثار ویرانگری را به همراه داشته و درصدر بالایای طبیعی خسارت بار جهانی قرار دارد. در این تحقیق برآنیم تا با استفاده از مدل IO و با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی و به یک نقشه نهایی و پهنه بندی از بخش های آسیب پذیر محدوده مورد مطالعه برسیم. یافته ها نشان می دهند که بخشهای غربی و جنوبی محدوده بیشترین میزان ریسک را دارند.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، آسیب پذیری ، زلزله ، مدل GIS ، IO