آزمون شاخصهای آسایش اقلیمی PMV و PET جهت توسعه اقلیم- گردشگری شهری (مطالعه موردی: شهرستان اردبیل)

در میان عوامل محیطی، آب و هوا و شرایط اقلیمی مهمترین عامل در میازن رونق صنعت گردشگری در مقاصد گردشگری محسوب می شود و به همین دلیل، برخی از مقاصد و فعالتی های مروبط به گردشگری به صورت فصلی است. در شهرستان اردبیل که دارای پتانسیل های گردشگری فراوانی می باد و حت اقلیم این شهرستان یک پتانسیل گردشگری مهم بحساب می آید، عدم اطلاع از زمان دقیق آسایش و عدم آسایش جسمانی در عضی مواقع به طور جدی امکان جذب گردشگر را محدود می کند. در این راستا، شاخص های ترکیب دما- فیزیولوژی که مبتنی بر بیلان انرژی بدن انسان می باشند از میان تمام شاخصهای رقومی برای مطالعات آب و هواشناسی گردشگری از عتبار بیشتری برخوردار هستند. در این مطالعه که از طریق مدل Ray Man و با استفاده از شاخصهای PMV و PET صورت گرفت، نتایج بدست آمده نشان داد که این دو شاخص با اختلاف بسیار جزئی با همدیگر (دهه اول خرداد و دهه اول مهر)، برای شهرستان اردبیل خوب جواب دادند و کاملاً با هم مطابقت داشتند. همچنی زمان آسایش اقلیمی شهرستان در مجموع، از بازه زمانی 10 تیر تا اول شهریور به مدت 50 روز می باشد، در بقیه ایام سال این شهرستان درجات متفاوتی از تنش های سرما (عمدتاً) را تجربه می کند. با توجه به تخصصی شدن گردشگری می توان گفت هر یک از گونه های مختلف گردشگری نوع خاصی از این تنش ها (طبقه بندیهای سرمایی و گرمایی) را می طلبد. بنابراین در صورت تجه به این نتایج، بدیهی است که برنامه ریزیها و فعالیتها در زمینه توسعه صنعت گردشگری در شهرستان اردبیل همراه با موفقیت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

آزمون ، شاخصهای PMV و PET ، توسعه ، اقلیم- گردشگری ، شهرستان اردبیل