ارزیابی و سنجش معیارهای مکان پذیری مطلوبیت مسیرهای دوچرخه با استفاده از تکنیک سلسله مراتبی معکوس IHWP مطالعه موردی شهرکرمان

رشد روزافزون شهرنشینی، جمعیت شهری و به تبع آن رشد عبور مرور و رفت و آمدهای اسکنان شهر با وسایل نقلیه موتوری در سطح برون و درون شهری، مشکلات بسیاری را در سیستم حمل و نقل ایجاد نموده است. بر ایناساس برای کاهش معضلات ترافیک، حمل و نقل و آلودگی هوا برنامه ها و طرحهای متنوعی اجرا می گردد. یکی از برنامه هایی که با اجرای عملی و صحیح آن می توان تا حد قابل توجهی آرامش را به سیستم حمل و نقل و عبور و مرور شهری بازگرداند، توسعه حمل و نقل انسان گرا (پیاده روی- دوچرخه سواری) می باشد. چگونگی انتخاب معیارهای صحیح و مناسب برای مسیرهای دوچرخه در مناطق مختلف با توجه به موقعیت مکانی و عوامل مؤثر بر آن مورد بررسی قرار گرفته و این نتیجه به دست آمده است ک ه در طراحی مسیرهای دوچرخه سواری در نظر گرفته شود استفاده از دوچرخه و در نتیجه گسترش دوچرخه سواری در امر حمل و نقل درون شهری، گذران اوقات فراغت توسط افراد مختلف بیشتر می گردد، زیرا امنیت و آرامش خاطر استفاده کنندگان که از عوامل بسیار مهم در طراحی مسیر می باشد، در نظر گرفته شده است. در این پژوهش مدلی برای شهر کرمان پیشنهاد و بررسی شده و بر اساس برداشتهای میدانی از شبکه مسیرها و برسی آنها توسط شاخصه ای امکن سنجی دوچرخه سواری مورد سنج قرار گرفته. الگوی ارائه شده را می توان در مقیاس هر شهر با ابعاد واقعی پس از گردآوری اطلاعات مورد نیاز اجرا و شبکه پیشنهادی را ارزیابی کرد.

کلیدواژه ها:

شاخص های امکان سنجی دوچرخه سواری ، شبکه حمل و نقل با دوچرخه ، الگوی مسیر یابی ، تحلیل سلسله مراتبی معکوس