امکان سنجی برنامه ریزی استراتژیک شهری با رویکرد CDS (نمونه موردی: اسلامشهر)

در نتیجه ی رشد روزافزون شهرها، مدیریت شهری، به علت فقدان منابع و زمان لازم برای پاسخگویی به نیازهای فزاینده ی شهروندان،دچار معضلی گردیده است که رهایی از ان را تنها در چارچوب راه حل های نوین برنامه ریزی م ی توان جست و جو کرد. راهبرد توسعه شهر CDS به عنوان یکی از جدیدترین روی کردهای برنامه ریزی، به منظور رهایی از این چالش ها در سال 1999 مطرح گردید. اسلامشهر از شهرهای استان تهران، از جمله شهرهای نوپایی است که به علت نزدیکی به شهر تهران و مکان های کار و وجود زمین ارزان در ان، محل سکونت گروه های جمعیتی مهاجر بسیاری گردیده است. رشد جمعیت بالا ناشی از مهاجرت، وابستگی اقتصادی، اجتماعی و مدیریتی به شهر تهران، فقر شهری و بسیاری مشکلات دیگر از جمله چالش هایی هستند که اسلامشهر با آنها روبه رو است. هدف از این تحقیق بررسی امکان بهره گیری از رویکرد CDS در شهر اسلامشهر است. با طرح این سوال که آیا اسلامشهر ظرفیت های لازم جهت بهره مندی از CDS را داراست و یا خیر؟ در این راستا از روش توصیفی- تحلیلی استفاده گردیده و برگزیده ای از منابع مکتوب مورد عمل و استناد است. همچنین از تکنیک AHP به منظور وزن دهی و تعیین اولویت معیارهای انتخابی و ماتریس های تحلیلی تعیین و ارزیابی در برنامه ریزی راهبردی بهره گرفته شده است. فراهم نبودن و ضعف در زیرساخت های مدیریتی بخصوص در ارتباط با جذب مشارکت ذی نفعان از جمله شهروندان و همچنین ضعف در زیرساخت های اجتماعی و فرهنگی در شهر اسلامشهر و ضرورت فراهم سازی آن به منظور وارد شدن اسلامشهر به چرخه ی بهره مندی از CDS، از نتایج تحقیق حاضر بوده است.

کلیدواژه ها:

راهبرد توسعه شهری ، مشارکت ، امکان سنجی ، برنامه ریزی توسعه شهری ، اسلامشهر