ارتقاء سرزندگی محلات شهری با رویکرد پایداری شهری (نمونه موردی: شهرک گلستان، منطقه 22 تهران)

امروزه کیفیت سرزندگی عرصه های عمومی تنزل یافته و حضور داوطلبانه مردم در فضاهای شهری کاهش یافته، و فضاهای شهری به عرصه هایی عاری از شرایط بروز زندگی اجتماعی بدل کشته اند. یکی از مهمترین جنبه های حضور انسان در فضاهای شهری سرزندگی و پویایی این فضاها و افزایش نقش اجتماعی آنها می باشد. بر اساس یک نگرش اقتصادی، به محض رسیدن جامعه به درجه بالاتری از رفاه اقتصادی، سیاست جامعه و ساکنان به سوی به دست آوردن امکانات رفاهی، فراغت و حفاظت ارزش ها، سوق پیدا می کند. در نظر گرفتن این که ساکنان به شکل فزاینده ای به دنبال تسهیلات رفاهی هستند. فعالان اقتصادی را بر آن داشته تا به دنبال افزایش سرزندگی و زیست پذیری محیطی باشند، زیرا به دنبال خود نیروهای کاری خلاق تر و تحصیل کرده تر و به دنبال آن سرمایه بیشتری را خواهد آورد. فراتر از منطق های اقتصادی، پایداری و سرزندگی محلات توسط ساکنان و برنامه ریزان محلی حمایت می شود. محلات پایدار با سرزندگی بالا، سبب تقویت حس تعلق به مکان، ارتقاء انگیزه تصرف و مالکیت و کاهش نرخ مهاجرت ها می شوند. به عبارت دیگر ساکنان ایجاد سرزندگی در محلات را وسیله ای برای افزایش دارایی ها یشان و درحقیقت ایجاد ارزش افزوده می دانند. برخی نیز این اهمیت را بر آورده کردن ارزش ها و نیازهای آن با ایجاد مکان های بهتر برای زندگی، خرید، پرورش کودکان و شکل دهی جوامع فعال تعبیر می نمایند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی شاخص های پایداری و سرزندگی در محلات شهری جهت دست یابی به الگویی جهت ارتقاء این شاخص ها و بررسی آنها در محله گلستان واقع در منطقه 22 تهران می باشد. روش پژوهش مصاحبه و توزیع پرسشنامه و برای تحلیل اطلاعات از روش میزان رضایت- اهمیت استفاده شده، کاربران میزان رضایت و اهمیت هر یک از شاخص ها را در پنج بازه (از خیلی کم تا خیلی زیاد) تعیین کردند میزان پایداری و سرزندگی محدوده مطالعاتی متوسط ارزیابی شد و در پایان راهکارها و جداولی که می تواند مبنایی جهت اولویت بندی شاخص ها و ارتقاء آنها در جهت دست یابی بهالگویی برای طراحی در محدوده مطالعاتی باشد ارائه شده

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، سرزندگی شهری ، توسعه پایدار شهری ، محله های شهری ، محله گلستان