ارتقاء امنیت شهری به کمک پیشگری محیطی، راهی به سوی توسعه پایدار شهری

توسعه پایدار شهری، توسعه ای همه جانبه و ناظر به ابعاد مختلف است. در این میان ضرورت پرداختن به موضوع امنیت شهری از آنجایی که وابستگی متقابل میان امنیت و توسعه اجتناب ناپذیر است. امنیت زمینه ساز و بستر توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است و هم از این عناصر تأثیر می پذیرد. امنیت یکی از اصلی ترنی عوامل پایداری فضاهای شهری به شمار می رود. ناهنجاری های اجتماعی و جرائم از جمله موارد اصلی ناامنی محیط زندگی و سلب کننده امنیت شهرها می باشد. این مسئله لزوم اعمال سیاست های پیشگیری از جرم را بیش از پیش ضروری می سازد. بی شک شناسایی عوامل جرم زا نخستین گام مبارزه با کجروی های اجتماعی است تا با از بین بردن این عوامل یا کاهش اثرات آن بتوان از بروز جرایم پیشگیری نموده و یا حداقل از میزان آن در جامعه کاست. در این بینف یکی از مهم ترین عوامل وقوع بزه، فرصت های محیطی و مکانی محل وقوع جرم است. روش های مکان بنیاد پیشگیری از جرم از جمله راهبردهای جدیدی است که به طور چشمگیری به عنوان پاسخ های ع ملی و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه شناخته شده اند. رویکردهای فضای قابل دفاع، پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی (CPTED) و پیشگیری وضعی از جمله رویکردهای پیشگیری مکان بنیاد از جرم ه ستند که طراحی مناسب محیط را راه حل مناسبی در پیشگیری از وقوع جرم می دانند. علیرغم تفاوت های دیدگاه های فوق، هر یک از آنها به دنبال کاهش فرصت های جرم برای اهداف، مکان ها و دسته های خاصی از بزهکاران هستند. هیچ یک از این سه نظریه تلاش برای اصلاح شخصیت افراد ندارند و هر سه نظریه در پی انسداد جرم از راه های عملی، طبیعی و آسان با هزینه های اندک اجتماعی و اقتصادی هستند. نتایج حاصل از این مقاله حاکی از آن است که اجرای راهبردهای پیشگیری محیطی یا به عبارت دیگر پیشگری مکان بنیاد از جرم در فضاهای شهری از جمله فضاهای عمومی، پارک های، مناطق مسکونی، تجاری و ... می تواند امنیت شهری را ارتقاء بخشد و به کاهش هزینه ها و بهبود کیفیت زندگی کمک کند و در ن هایت گامی به سوی توسعه پایدار شهری بردارد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد و از منابع کتابخانه ای و اسنادی برای انجام تحقیق استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، امنیت ، پیشگیری محیطی ، فضای قابل دفاع ، CPTED ، پیشگیری وضعی