بررسی تأثیرات مشخصه بصری جهت قرارگیری فرم در معماری بر روان بیماران (با ناراحتی درمان)

این گزارش در مورد شناخت رابطه ی جهات فرم در معماری و روان بیماران (با ناراحتی روان) انجام شده است. هدف این پژوهش شناخت مشخصه های بصری جهت فرم و نحوه ی تأثیر آن بر ایجاد حس آرامش، سرزندگی و ترس و اندوه در بیماران (با ناراحتی روان) می باشد. پرسشی که در راستای این اهداف مطرح شده آن است که کدام جهت های فرمی در معاری بر ایجاد احساسات روانی آرامش، سرزندگی و ترس و اندوه در بیماران (با ناراحتی روان) تأثیر گذار هستند؟ فرضیه هایی که در این پژوهش مطرح شده اند آن است که فرم هایی با جهت افق و فرم هایی با مدور معقر و رو کننده بر ایجاد حس آرامش در بیماران، و فرم های با جهت نسباً مایل، عمود و فرم هایی با جهت مدور کمی پشت کننده (دید ناقص) بر ایجاد حس سرزندگی در بیماران، و فرم هایی با جهت مورب و فرم هایی با مدور محدب و پشت کننده بر ایجاد حس ترس و اندوه در بیماران با ناراحتی روان تأثیر گذار است. نگرش این تحقیق روانشناسی و معماری و نیز فرهنگی و اجتماعی می باشد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، اسنادی و میدانی می باشد. جامعه آماری ساختمان های آموزشی- درمانی (مشاوره و روان درمانی) شهر کرج و بیماران (با ناراحتی روان) آنها، و به روش تصادفی نمونه برداری شده است. گروه نمونه، نمونه 10 تایی از ساختمان های آموزشی- درمانی (مشاوره و روان درمانی) شهر کرج و نمونه 100 تایی از بیماران آنها و ابزار گردآوری اطلاعات مشاهد، پرسش نامه، مصاحبه، بانکهای اطلاعاتی و شبکه های کامپیوتری می باشد. نتایج نظر سنجی از بیماران و مطالعات اسنادی بیانگر آن است که فرم هایی با جهت افقی و فرمهایی با جهت مدور نسبتاً رو کننده و جهت مدور رو کننده سبب ایجاد حس آرامش و فرم هایی با جهت افقی و جهت عمود، و فرمهایی با جهت مدور نسبتاً رو کننده و جهت مدور رو کننده سبب ایجاد حس سرزندگی در بیماران، و فرم هایی با جهت مورت و فرمهایی با جهت پشت کننده در اکثریت بیماران سبب ا یجاد حس ترس و اندوه می شوند.

کلیدواژه ها:

آرامش ، ترس و اندوه ، جهت ، سرزندگی ، فرم ، معماری