نگاهی به توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی با تأکید بر اصول پایداری محیط نمونه موردی (محله طبرسی 56 مشهد)

جذابیت های کاذب شهرها و ناپایداری توسعه در آن عامل ایجاد کننده ناپایداری در جهان به شمار روند به همین جهت باید به عنوان کانون های اصلی برای حلی مشکلات و دستیابی به توسعه پایدار مورد مطالعه قرار گیرند. اسکان غیر رسمی در ایران مانند بسیاری از دیگر کشورهای جهان، پدیده ای روبه رشد است که شهرهای کشور را با مسایل مانند با حاشیه رانده شدن برخی از گروه های آسیب پذیر اجتماعی روبرو ساخت. لذا بررسی برنامه ریزی شهری در ایران، برای شناخت مطلوبتر پدیده ایجاد و گسترش سکونتگاه های غیررسمی و به تبع آن به کارگیری راه حل های کارآمد برای کاهش ناپایداری در شهر ضرورت می یابد. هدف این مقاله بررسی محتوای طرح ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی به منظور پایدارسازی این سکونتگاه ها می باشد. برای رسیدن به این هدف، از روش تحلیلی- توصیفی و میدانی با استفاده از متغیرهایی در ابعاد سه گانه اجتماعی، اقتصادی و کالبدی- زیست محیطی استفاده گردیده است. نتایج حاصل از این تحقیق بیان می دارد که برنامه مبتنی بر توانمندسازی که از اهداف طرح مورد بررسی بوده در عمل موفق به پایدار سازی سکونتگاه مورد نظر نگردیده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، شهر ، توسعه پایدار ، اسکان غیررسمی ، برنامه ریزی ، تحلیل محتوا