تعیین وضعیت آسایش زیست اقلیمی بر اساس شاخص های دمای مؤثر و بیکر (مطالعه موردی: شهر ایلام)

شناخت توان آسایش زیست اقلیمی یا بیوکلیمای انسانی در مناطق جغرافیایی می تواند، پایه و اساس برنامه ریزی های شهری، عمرانی، معماری، جهانگردی و غیره باشد و نتایج به دست آمده از این پژوهش ها می تواند در اسکان بشر و توسعه شکونتگاه های موجود بهره برداری شود. در این مقاله سعی شده است آسایش یا عدم آسایش انسان در شهر ایلام بر اساس شاخص های زیست اقلیمی دمای مؤثر و بیکر ارزیابی شود، بنابراین در یک دوره آماری 20 ساله با استفاده از اطلاعات سازمان ه واشناسی شهر ایلام طی سالهای (1365-1385) از عناصر اقلیمی نظیر (دما، رطوبت و باد) برای ارزیابی دمای آسایش روز و شب استفاده شده است. بررسی شرایط آسایش زیست اقلیمی شهر ایلام با شاخص دمای مؤثر نشان می دهد که روزهای 4 ماه (خرداد، تیر، شهریور و مهر) و شبهای ماه (مرداد) در محدوده آسایش زیست اقلیمی قرار دارند. بر اساس شاخص بیکر نیز تنها شبهای ماه (مرداد) در محدوده آسایش زیست اقلیمی قرار دارد و آسایش در طول روز با این شاخص تنها متعلق به ماههای (خرداد، آبان و آذر) می باشد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، شاخص بیکر ، شاخص دمای مؤثر ، آسایش زیست اقلیمی ، شهر ایلام