عوامل مؤثر در ایجاد سرزندگی اجتماعی فضاهای عمومی به عنوان عنصری اساسی در تحقق توسعه پایدار شهر

توسعه پایدار، انسجام بخشیدن به سیستم های زیستی انسان با ابعاد اجتماعی، محیطی و اقتصادی است. این مقوله که در ابتدا تنها پایداری زیست محیطی را شامل می شد، در ادامه به وجوه اقتصادی و اجتماعی نیز توجه نشان داد. بدین ترتیب پایداری اجتماعی به عنوان یکی از مؤلفه های شهر پایدار شناخته شد. یکی از مؤلفه های اصلی پایداری اجتماعی، حضور شهروندان در فضاهای شهری به منظور انجام فعالیت های اجتماعی انتخابی آنان است که اساسی ترین رکن سرزندگی اجتماعی نیز محسوب می شود. ایجاد سرزندگی پایدار در فضاهای شهری موضوعی است که در اغلب شهرهای کشورمان نادیده گرفته می شود و نقش ان در فضاهای عمومی شهرهای امروزه کمرنگ است. فضاهای عمومی شهری بدون هیچگونه بار معنایی و اجتماعی به حیات خود ادامه می دهند و این امر باعث تشدید بحران هویت و عدم تحقق توسعه پایدار آنها شده است. مقاله حاضر تلاشی در جهت بررسی و شناسایی جنبه های مختلف سرزندگی اجتماعی در فضاهای عمومی به عنوان یکی از شاخص های توسعه پایدار است. برای این منظور تعاریف و مفاهیم مختلفی که در رابطه با بعد اجتماعی سرزندگی از یددگاه نظریه پردازان وجود دارد بررسی شده و در نهایت تلاش شده تا با ارائه مدلی جامع منتج از مجموعه ای گسترده از مطالعات کتابخانه ای، عواملی که زمینه های تحقق سرزندگی اجتماعی را در فضاهای شهری پدید می آورند تبیین گردند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، سرزندگی ، تعاملات اجتماعی ، فضای عمومی شهری