تدوین اصول حاکم بر ساختار شهر با تأکید بر اندیشه های ژان پیاژه

امروزه، تفکر مدرنیته با ارائه ی ساختاری گسسته با ویژگی های واحد، فضاهای شهری را به فضاهایی غیر منسجم ، ناخوانا و بدون ارتباط با بافت پیرامون خ ود تبدیل کرده است.تلقی از شهر به عنوان انباشتی از ساختارهای مستقل همجوار، تغییر شکل تندروانه در مقابل تغییر شکل تدریجی، تلفی معماران و شهرسازان از شهر به عنوان یکی شکل هندسی ساده، تشدید فعالیت تخریب و ساخت و ساز پیش از تدوین اصول طراحی، به بروز چندگانگی ساختاری و گسستگی در شهرها و محلات انجامیده است. این رویدادها، قواعد ساختار فضایی، رابطه توده و فضا، پیوستگی عناصر و عملکردهای متوع شهر، همگرایی شکل بافت با عناصر شاخص و در ن هایت پیوستی و ارتباط کل ها در مقیاس خرد و کلان را دگرگون کرده و ا نسجام پیشین شکل شهرها و فضاهای شهری را از هم گسسته است. بنابراین ضرورت توجه، بررسی و ارائه اصول و معیارهایی جهت دستیابی به ساختاری منسجم در شهر غیرقابل انکار است. لذا در این مقله با هدف شناسایی و تدوین مؤلفه ها و اصول حاکم بر ساختار اصلی شهر، به بررسی اندیشه های شهرسازان حوزه ساختار گرایی با تأکید بر اندیشه های ژان پیاژه، پرداخته شده است. بدین منظور ابتدا با بررسی مفهوم ساختار از دیدگاه زان پیاژه، ویژگی ها و قانونمندی های حاکم بر هر ویژگی معرفی گردیده است. سپس با اتخاذ روش پژوهش فراتحلیل و بر اساس رویکردهای ریخت شناسانه و معناشناسانه، به معرفی مؤلفه ها و اصول حاکم بر ساختار شهر پرداخته شده است. این روش نوعی مرور متون است که از طریق جمع آوری آرا و اندیشه های شهرسازان معاصر، به ترکیب نظام یافته از آرا و نظریات حاکم بر آن (فارغ از زمان و مکان) دست یافته می شود. در نهایت با تلفیق اندیشه های پیاژه و سایر اندیشمندان، مناسب ترین شیوه به منظور تدوین اصول حاکم بر ساختار شهر، ترکیبی از رویکردهای ریخت شناسانه و معناشناسانه معرفی می گردد، چرا که بر تمام جوانب موجود بر تعریف پیاژه تأکید نموده و سختاری منسجم را ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

ساختار ، ساختار اصلی شهر ، رویکرد ریخت شناسانه ، رویکرد معنا شناسانه ، روش تحقیق فراتحلیل