روند تحول گچبری، گونه ای از تزئینات زیبایی شناختی در معماری اسلامی

یکی از شاخص های قومی و بومی هر ملتی اتکا به دست آوردهائی است که در فرهنگ انسانی و اجتماعی از آن بعنوان هنر یاد می کنند. خلق و ایجاد هر نوع انرژی که بتواند با عناصر گونه گونه متفاوت در مجموع یک کیفیت خاص را ارائه داده و ایجاد حساس کند، در واقع هنر محسوب می شود که نشانگر روحیات هنرمندانی است که از میان مردم برخاسته و روحیه آن ملت و مردم را نشان داده و خواسته های جمعی نفوذ داشته اند. یکی از هنرها و عناصر تزئینی و زیباشناختی که در آثار معماری جلوه گر می باشد، هنر گچبری است که به واسطه قابلیت های ویژه آن همواره مورد توجه هنرمندان و معماران ایرانی بوده به طوری که علاوه بر جنبه ایستایی آن به عنوانی یکی از مصالح، جنبه زیبایی شناسی ان در آثار م عماری نیز مورد توجه قرار گرفته وبه صورت یکی از هنرهای تزئینی درآمده و در این راه سیر تحول تکامل خویش را در بستر تاریخ ایران طی نموده، فراز و نشیب هایی را پشست سر گذاشته، گاهی مورد توجه قرار گرفته و زمانی مورد بی مهری واقع شده است. بر این اساس پژوهش حاضر درصدد است علاوه بر بررسی نقوش و مضامین این هنر در آثار معماری، به سیر و تحولاتاین عنصر زیبایی شناختی در معماری ابنیه دوران اسلامی بپردازد. لازم به ذکر است که روش کار شده در تحقیق توصیفی و تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

هنر گچبری ، نقوش ، تغییر و تحول ، دوران اسلامی