بررسی نقش و جایگاه مدل ها در مدل سازی شهر و منطقه (مورد مطالعه: حوزه استحفاظی شهر زنجان)

یکی از رفتارهایی که سیستم پیچیده شهر می تواند از خود بروز دهد، گسترش فیزیکی شهر می باشد. پیشگیری از رفتارهای منفی آن،ملزم به پیش بینی این رفتارهاست. نسل جدید مدل ها به عنوانابزارهای پشتیبان، قدرت پیش بینی این رفتارها را دارند، اما آنچه که مهم است، انتخاب مدلی است که بتواند برای مدل سازی مورد نظر استفاده گردد چرا که مدل مورد نظر باید ت وانایی دخیل کردن عوامل متعدد مؤثر در گسترش فیزیکی را داشته باشد. زنجان به عنوان شهری که گسترش فیزیکی خود را در طی دهه های اخیر در سمت شمال و شرق داشته و تفکیک و واگذار اراضی کشاورزی به عنوان باغشهر را نیز می توان از عوامل تشدید کننده روند توسعه فیزیکی شهر و بورس بازی زمین دانست. سوالی که در اینجا مطرح می شود این است با مقایسه ی روند تغیرات کالبدی شهر در طی دهه های گوناگون چه تغییرات ساختاری- کالبدی را بر اراضی بالافصل آن به وجود آمده است و آیا با برنامه ریزی شهر و منطقه و توجه به روابط متقابل آنها می توان روند توسعه ی منطقه ی پیرامون را برنامه ریزی کرد. این پژوهش بر آن است تا با شیوه کاربردی به بررسی تغییرات ساختاری- کارکردی منطقه پیرامون زنجان در دوره های زمانی 1986-2013 به نتایجی در مورد ارتباطات بین رشد شهر و این تغییرات و چگونگی بهبود مدیریت آن دست یابد. با توجه به دادههای ماهواره ای و تجزیه و تحلیل های آن این تأثیرات را به شکل دقیق تری عنوان می کنیم.

کلیدواژه ها:

توسعه فیزیکی ، مدل ها ، زنجان ، سلول های خودکار ، زنجیره مارکوف