بررسی بافت فرسوده شهری در طرح های تفصیلی (مورد مطالعه منطقه 11 تهران)

یکی از مشکلات شهرهای قدیمی وجود بافت های فرسوده در آنهاست که خود سرآغاز بسیاری از مشکلات شهری شده و مسائل اقتصادی، اجتماعی، کالبدی- فیزیکی، زیست محیطی و امنیتی را در پی داشته است. در اصل ساختار کالبدی شهرها متأثر از جریان های طبیعی، اقتصادی و اجتماعی کم کم دچار تغییر و فرسودگی شده و ضرورت بازسازی و نوسازی آنها به مرور اندک اندک احساس می شود. از جمله سیاست های مرثر و حساس توسعه شهری را می توان برنامه های مداخله در بافت های فرسوده شهری دانست که در ابعاد مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی قابل تجزیه و تحلیل هستند. در حالیکه شالوده و بافت کهن بسیاری از شهرهای ایران با ارزش های تاریخی، فرهنگی و اجتماعی کشور همخوانی دارند. تدوین سیاست های منسجم و جامع مداخله در این بافت ها به شدت نادیده گرفته شده است. از مهمترین راهکارها و سیاست های مداخله در بافت های کهن شهری، گذربندی و تحمیل بی مطالعه آن بر کالبد شهر است که از ایرادات اساسی وارد بر طرح های جامع و تفصیلی محسوب می گردد. هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان اهمیت بافت های فرسوده شهری منطقه 11 تهران در طرح تفصیلی این منطقه می باشد. در واقع بررسی این مورد است که تا چه اندازه بافت های فرسوده منطقه 11 در طرح تفصیلی آن مورد مطالعه قرار گرفته است. تحقیق حاضر ترکیبی از روش های توصیفی، اسنادی و تحلیلی می باشد که در این نوع پژوهش ها بیشتر به معرفی و توصیف موضوع و مسئله پرداخته و تحلیل های در ارتباط با آن صورت می گیرد. روش جمع آوری اطلاعات در این تحقیق، کتابخانه ای اسنادی بوده و از منابع مختلف در تنظیم و جمع آوری مطالب استفاده شده است. با بررسی طرح تفصیلی 1385 منطقه 11 تهران صورت گرفته است. با بررسی طرح تفصیلی منطقه در ارتباط با بافت های فرسوده این نتیجه حاصل می شود که در این طرح هر چند بخشی از طرح به بافت فرسوده اختصاص داده شده است، ولی به دلیل اهمیت زیاد بافت های فرسوده ضروری است که اهمیت زیادتر از این به بافتها داده شده شود.

کلیدواژه ها:

طرح تفصیلی ، بافت فرسوده ، تهران ، منطقه 11 ، برنامه ریزی شهری