گردشگری از منظر معماری اصفهان

موضوع مورد مطالعه در این پژوهش، پرداختن به رابطه گردشگری و رابطه آن با معماری در شهر اسفهان است. هدف از پرداختن به این موضوع، تحلیل نقش معماری در ارتقاء سطح کیفی و کمی گردشگری در شهر اصفهان است. جهت گردآوری مطالب از روش کتابخانه ای و جستجوی میدانی بهره گیری شده است و در گردآوری داده ها از منابع کتابانه ای استفاده شده است. از انجا که موضوع پژوهش ماهیتی تاریخی- تحلیلی دارد، این پژوهش از جمله پژوهش های تاریخی- توصیفی محسوب می گردد. اهمیت پرداختن به موضوع در اهمیت گردشگری به عنوان یک صنعت و کسب درآمدهای غیرنفتی حاصل از آن است. در این پژوهش ابتدا موضوعات مرتبط با گردشگری مورد بررسی قرار می گردد، جایگاه گردشگری در اسلامی (بررسی دستورات دینی در خصوص گردشگری) و همچنین در کشورهای آسیابی، در ایران و اصفهان مقایسه می گردد، همچنین و پس از ان رابطه معماری و گردشگری و شکاف معماری گذشته و م عماری معاصر و عوامل مؤثر در آن مورد کنکاش قرار می گیرد و نهایتاً راهکارهای موجود و پیشنهادی در خصوص معماری و گردشگری در اصفهان مطرح می گردد. نتیجه پژوهش، در صورت استفاده و کاربرد توسط مسئولین، اعمال تغییرات جهت ارتقاء کیفی و کمی در صنعت گردشگری است.

کلیدواژه ها:

گردشگر ، گردشگری ، توسعه اقتصادی ، معماری ، اصفهان