آمایش سرزمین و تأثیرات متقابل آن بر مساکن مهر (نمونه موردی: مساکن مهر شهرک مهرگان و شهرک نجفی مشهد)

از مسائل مهم و کلیدی که در کنار برنامه ریزی های کلان و منطقه ای، باید مستقلاً به آن پرداخت، «برنامه ریزی آمایش سرزمین» است. آمایش سرزمین، به طور کلی است که با درنظر گرفتن جغرافیای مورد نظر، فضاها و منابع (طبیعی و انسانی)، در پی بهترین توزیع ممکن جمعتی با توجه ویژه به فعالیت های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی ملی و منطقه ای محل موردنظر می باشد. بدون شک از کارهای مهم دولت در بحث مسکن در سطح ملی، طرح تأمین مسکن شهروندان، موسوم به مسکن مهر بوده است و آنچه که امروزه از ان تحت عنوان «مسکن مهر» می شناسیم، صرفاً به جنبه کالبدی مسکن توجه و تأکید داشته و هدف اصلی آن اسکان قشر کم درآمد جامعه می باشد. ضمن آن که این طرح عنصر سازنده و عامل پویایی شهر یعنی «انسان» را نادیده می گیرد و فقط تلاش در اسکان او، دبون توجه به مسائل محیطی میکند. با توجه به ویژگی های اصلی مسکن به عنوان عامل اصلی سازنده و شکل دهنده شهر، باید در جهت برنامه ریزی و تعیین مسیر طرح توسعه آن، برمبنای آمایش سرزمین آن منطقه بسیار دقیق برنامه ریزی نموده و با دقت زیاد نسبت به اجرای آن اقدام نمود. از این رو جهت برخورداری از یک مسکن ایده آل باید عوامل مؤثر در ایجاد مسکن بررسی شده و چالشهای روبرو را به حداقل ممکن برساند که در این پروژه تمامی سعی ما بر این است تا با مطالعه اهمیت آمایش در این مساکن و ارائه راهکارهایی در این موردف باب جدیدی در آمایش و برنامه ریزی های ملی- منطقه ای مساکن شهری و اهمیت توجه به مکان یابی و نیز مسائل م عماری و شهرسازی مسکن به معنای واقعی خود، نه به معنای صرف سرپناه، گشوده شود.

کلیدواژه ها:

آمایش و برناه ریزی ، مکان یابی ، محیط و مسائل محیطی ، معماری ، مسکن ، مساکن مهر