نگرشی بر اهمیت آب و آبزی پروری در منطقه سیستان

در گذشته دریاچه هامون دارای کارکردهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیک در سیستان بوده است. باخشکسالی های دو دهه گذشته و از بین رفتن همه کارکردهای دریاچه هامون، چاه نیمه ها تنها منبع آب شربو جایگزین دریاچه هامون از نظر پناهگاه حیات وحش و حفظ ذخایر ژنتیکی آبزیان بومی، منبع مناسب آبجهت رهاسازی کپور ماهیان، صید و صیادی، اکوتوریسم، تعدیل آب و هوا، تامین آب زمین های کشاورزی وغیره در منطقه سیستان می باشد. از این رو منابع آبی بعنوان عامل اساسی در آبزی پروری نیز با محدودیت روبرواست، جهت آبزی پروری نیز باید به سمت بهره برداری بهینه از منابع آبی گام برداشت و استفاده از منابع آبیخرد و منابع آب کشاورزی جهت طرح پرورش ماهی می تواند راهگشای کار باشد. این روش پرورش ماهی زمانیاهمیت خود را نمایان می سازد که بدانیم بالغ بر 80 درصد از آب قابل استحصال کشور در زیر بخش کشاورزیمصرف می گردد. تنها منبع آبی جهت پرورش آبزیان در منطقه سیستان نیز چاه های مورد استفاده در زمینهای کشاورزی می باشند. با توجه به اهمیت آب در این منطقه، برخی راهکارهای اساسی آبزی پروری از جمله:رعایت اصول صحیح آبزی پروری، همزمان سازی فعالیت آبزی پروری با فصل کشاورزی، معرفی گونه های مقاومو مناسب آبزی و استفاده از سیستم های نوین در پرورش متراکم و نیمه متراکم آبزیان می باشند.

کلیدواژه ها:

منطقه سیستان ، آبزی پروری ، دریاچه هامون ، چاه نیمه