طراحی و بهینه سازی شبکه های عکس العمل اضطراری برای حمل و نقل مواد خطرناک

پی آمد حوادث غیر مترقبه ناشی از مواد خطرناک را می توان با حضور سریع تیم متخصص به صحنه تصادف کاهش داد. تجهیزات موردنیاز، متخصصین و زمان رسیدگی بر حسب ویژگی های مواد خطرناک دخیل در حوادث تغییر می کند. بنابراین، برای هر نوع ماده خطرناک خاص که با حجم بالا در منطقه انتقال داده می شود نیاز به ایستگاه عکس العمل اضطرای جداگانه است. در این مقاله دو روش مدل سازی خطی موجود در طراحی بهینه شبکه تیم متخصصین برای ماکزیمم کردن توانایی رسیدگی به چنین حوادثی در یک منطقه با روش ابتکاری جستجوی حریصانه مقایسه می شود. برای این منظور مدل بیشینه ای پوششِ قوس (Arc-Covering Models) بکار گرفته می شود. ابتدا در مورد دو فرمولاسیون بهینه سازی خطی ساده و بهینه سازی خطی بوسیله مخلوطی از اعداد صحیح و غیر صحیح برای مسئله پوششِ قوس بحث شده سپس یکسری آزمایش های محاسباتی و عددی از فرمولاسیون های متداول که دارای پیش نیازهای محاسباتی بیشتری برای مسائل بزرگ مقیاس هستند، استفاده می شود. بعد از آن با در نظر گرفتن همان مدل ابتکاری مسئله را حل می کنیم. در انتها با استفاده از نتایج تحلیلی و عددی بدست آمده و کنترل معیارهای اصلی برای بازدهی بالاتر، روشی را پیشنهاد داده که نتیجه آن پیشرفت قابل ملاحظه در کاهش خطرات ناشی حادثه با طراحی صحیح اولیه محل ایستگاه یا با جابجایی تیم متخصص از ایستگاه های اولیه خود است.

کلیدواژه ها:

مواد خطرناک ، حمل و نقل ، عکس العمل اضطراری(اورژانسی) ، مدل پوش بیشینه ، بهینه سازی