ارزیابی تاثیرات بتاسیترونلول بر ایمنی هومورال در موش صحرایی نژاد ویستار

گیاهان دارویی در طب سنتی در درمان بسیاری از بیماری ها به کار برده شده اند. اگرچه این گیاهان نیز عاری از عوارض نیستند ولی معمولا نسبت به داروهای سنتتیک عوارض کمتری دارند و حتی ممکن است به دلیل داشتن خاصیت انتی اکسیدانی سمیت داروهای دیگر را کم کند.امروزه ترکیبات شناسایی شده در انها به عنوان داروهای جدید مورد استفاده قرار می گیرند و می توانند کلیدی برای شناسایی روش های درمانی کم هزینه و دارای عوارض جانبی کمتر در درمان بسیاری از بیماری ها به کار روند.بتاسیترونلول مونوتروپنی است که در اسانس گیاهانی مانند علف لیمو،گل محمدی و شمعدانی یافت می شود و دارای اثرات انتی اکسیدانی و ضدالتهابی می باشد. این مطالعه بر روی 30 سر موش صحرایی از نژاد ویستار که به سه گروه 10 تایی تقسیم بندی شدند، صورت گرفت. برای بتاسیترونلول یک دوز mg/kg 200 تعریف شد که به صورت داخل صفاقی، تزریق گردید. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات بتاسیترونلول بر روی igG است. بر اساس نتایج بدست آمده تاثیرات منفی بر روی ایمونوگلوبین G پس از تزریق بتاسیترونلول مشاهده نشده است و تفاوت معنا داری نسبت به گروه شم و کنترل هم دیده نشده است

کلیدواژه ها:

تاسیترنولول ، گیاهان داوریی گلوین G ، صحرایی ، داخل صفاقی