بررسی ازدواج موقت از دیدگاه عرف و قانون در ایران

ازدواج موقت، پدیده ای شرعی وقانونی بوده و دارای پشتوانه عرفیوتاریخی است و در حقوق ایران به رسمیت شناخته شده است. اما با این وجود درعرف کنونی از مشروعیت لازم بهره مند نبوده و موانع عرفی و قانونی زیادی در تحقق آن، به چشم می خورد. باشناسایی دیدگاه های عرفی و قانونیازدواج موقت می توان به چارچوبی مناسب در حل وفصل موثر مشکلات روابط مرد و زن در جامعه دستیافت. لذا پژوهش حاضر درصدد است بهبررسی ازدواج موقت از دیدگاه عرف و قانون در ایران بپردازد. روش تحقیق پژوهش حاضر ترکیبی از روش های توصیفی و تحلیلی است. یافته هانشان داد که موانع متعددی عرفی و قانونی بر سر راه تحقق ازدواج موقت است که مستلزم بازنگری دقیق ماهیت و آثار آن، همراه با ضرورت تبیینکارآمد عرفی وقانونی این پدیده است. در قوانین ایران، آثار عقدصحیح نکاح، مانند نفقه، ارث و طلاق، بر ازدواج موقت مترتب نیست و زوجه ازحمایت لازم برخوردار نیست. همچنین، ثبت ازدواج موقت صرفا در مواردخاص و عدم ضمانت اجرای مناسب، از مهمترین موانع در رسمیت بخشیدناین ازدواج است و تازمانیکه قانون به طورکامل نسبت به این نوع ازدواج حمایت ننماید، عرف نیز به آن اعتباری نمی بخشد. بنابراین ازجمله راهکارهایموثر به روزکردن قوانین ومقررات نکاح موقت و تدوین آئین نامه های اجرایی مربوطه، ترویج و تدوین علمی، اخلاقی فرهنگ متعه و تغییرذهنیت هایبدبینانه می باشد.

کلیدواژه ها:

ازدواج موقت ، متعه ، عرف ، قانون