فایده گرایی اخلاقی و ممنوعیت های حاکم بر رویه های تبلیغاتی در پرتو قانون تجارت الکترونیکی ایران

اصولا سود و فایده، معادل لذت نیست؛ مرام فایده گرایی، فایده یا بیشترین اصل خوشبختی را شالوده اخلاقمی داند؛ در این مکتب، ملاک سنجش صحت اعمال، افزایش یا کاهش خوشبختی است؛ در عین حال، برایاندازه گیری و ارزیابی آثار، تبلیغات نیز لازم است، به مجموعه ای از عوامل رفتاری، روانشناختی، ارتباطی وفروش توجه شود. مسئولیت ناشی از تبلیغات بازرگانی، به دو دسته قراردادی و خارج از قرارداد تقسیم می شود.متن قرارداد و شروط ضمنی، همچنین، مسئولیت ناشی از عیب کالا و عیب اطلاع رسانی، موجب مسئولیتقراردادی است. در زمینه تبلیغات بازرگانی، مسئولیت های خارج از قرارداد نیز ممکن است، در اثر عواملیهمچون غرور، ضرر، تسبیب و استیفای نامشروع بروز کند. پس در صورت وجود ارکان مسئولیت که همانتبلیغات گمراه کننده، ضرر و رابطه سببیت است، مسئولیت محقق می شود. پس با این وجود، این نوشتار درصدنفی تبلیغات نیست، چراکه قدرت تبلیغات بازرگانی در هر حال انکارناپذیر است و به عنوان عضوی جدایی ناپذیراز جامعه قلمداد می شود؛ بلکه، درصدد بیان این نکته هست که ضرورت دارد، تولیدکنندگان و دست اندرکارانتبلیغات، در روش ها و ابزارهای تبلیغاتی خود، تجدیدنظر کرده و اخلاق مربوط به آن را رعایت نمایند.

کلیدواژه ها:

سود ، فایده ، تبلیغات ، بازرگانی ، مسئولیت ، قرارداد ، غرور