ارزیابی مدیریت تغذیه ای و کاربرد مالچ آلی بر عملکرد و خصوصیات کیفی زرشک

بررسی نیازهای تغذیه ای زرشک بی دانه (Beberis vulgaris) به عنوان یکی از گیاهان ارزشمند بومی ایران دارای اهمیت است در این راستا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و طی چهار سال متوالی (1384 تا 1387) بر روی درختچه های 6 ساله زرشک اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش عبارت بودند از 1- کود شیمیایی پر مصرف 2- مالچ آلی، و 3- محلول پاشی کود کامل و روی. در جریان آزمایش عملکرد محصول شاخص رشد رویشی ، وزن صد حبه، میزان مواد جامد محلول و اسیدیته میوه بر حسب اسید مالیک اندازه گیری شد. نتایج بررسی نشان داد که تیمارهای کودی مورد مطالعه بر اکثر صفات مورد بررسی اثر قابل توجهی نداشته و تفاوت های موجود بین سطوح مختلف تیمارهای مورد بررسی از نظر آماری معنی دار نبود. اگرچه کاربرد کود پرمصرف NPK تا حدی باعث بهبود شاخص رشد رویشی شد ولی بر عملکرد میوه اثر منفی داشت. با توجه به این که رویشگاه اصلی زرشک در خاک های سبک و فقیر مناطق کوهستانی است لذا به نظر می رسد این درختچه در شرایط مطلوب فراهمی عناصر، منابع غذایی را بیشتر به دفاع یا ذخیره سازی اختصاص دهد تا عملکرد. عدم واکنش به محلول پاشی کودها نیز می تواند به دلیل عدم جذب عناصر در اثر ساختار ضخیم برگ های زرشک یا مناسب نبودن زمان و کافی نبودن تعداد دفعات محلول پاشی باشد. کاربرد مالچ آلی باعث افزایش اسیدیته میوه زرشک و کاهش میزان مواد جامد محلول آن شد. تاخیر در زمان تغییر رنگ میوه زرشک و سبز باقی ماندن برگ ها در هنگام برداشت محصول نیز از نتایج مشاهده ای کاربرد کود آلی بود.

کلیدواژه ها:

اسیدیته ، شاخص رشد رویشی ، محلول پاشی ، مواد جامد محلول