نقش بهره برداری از باریجه در اعمال تعادل دام و مرتع (مطالعه موردی مرتع سوته زار در استان سمنان)

شناسایی ، برنامه ریزی و برداشت از گیاهان دارویی جهت درمان بیماری ها ، یکی از نیازهای بشر در گذشته و حال بوده است پهنه گسترده کشور ایران دارای پتانسیل های وسیعی در زمینه رویش گیاهان مختلف با خاص دارویی ، صنعتی و بهداشتی متفاوت می باشد و به همین دلیل دارای ارزش اقتصادی فراوانی بوده و سهم اشتغال را نیز رقم زذه است. از بین گیاهان دارویی شناخته شده در جهان تعداد زیادی از انها به دلیل افزایش مصرف و عدم تکافوی رویشگاهای طبیعی نیاز به کشت این گونه از گیاهان در محیط های پرورشی می باشد اما به دلیل شرایط ادافیکی لازم در روش و بهره دهی اقتصادی برخی از گونه های گیاهی امکان کشت مصنوعی آنان میسر نمی باشد و لازم است تا به طور طبیعی و در شرایط اکولوژی خاص خود رویش یابند یکی از گونه های منحصر به فرد در ایران که به طور طبیعی و در نواحی رویشی خاصی رویش پیدا می کند گیاه باریجه می باشد که در صنعت ، داروسازی و لوازم آرایشی کاربرد اقتصادی دارد . از سوی دیگر تمامی رویشگاه های این دسته از گیاهان عملا در قالب سامانه های عرفی مرتعداران، تحت بهره برداری چراگاهی قرار دارند و چه بسا بخش زیادی از این عرصه ها بیش از ظرفیت آن نیز مورد تعلیف دام ها قرار می گیرند که این مهم خطر نابودی اکوسیستم های طبیعی و عدم برگشت پذیری محیط های طبیعی را نیز در پی دارد در این مقاله سعی گردید تا جایگاه بهره برداری پایدار ، اصولی و اقتصادی از گیاه باریجه را در امکان برقراری تعادل دام و مرتع که ضروریات مدیریت مرتع می باشد را به بحث بگذاریم.