زراعت گیاهان دارویی کم آبخواه ، توسعه کشاورزی پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک

خشکی از ویژگی های بارز جغرافیایی کشور ماست و از طرفی مصرف منابع انرژی، آب و مواد غذایی به طور روزافزونی در جامعه افزایش می یابد لذا بایستی درصدد مقابله با آن برآمد و به چاره اندیشی پرداخت اتخاذ روش هایی چون بهره بداری صحیح از آب موجود با استفاده از شیوه های صحیح زراعی شامل کشت گیاهان مقاوم، شناخت ارتباط کمبود آب خام و رشد محصولات در هر مرحله ، بررسی واکنش های فیزیولوژیکی و روابط مفید داخلی گیاه در مقابله با تنش و سایر مواردی که امکان توسعه هر چه بیشتر کشت گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک را فراهم نماید در این رابطه مثمر و مطلوب خواهد بود. در این راستا استفاده از گیاهان دارویی متناسب با شرایط اقلیمی کشور و ابداع روش های به زراعی برای بهره برداری بیشتر از امکانات موجود به ویژه آب و خاک، حذف گیاهان پر آبخواه و شناسایی و جایگزین کردن گیاهان کم آبخواه به جای آنها در کشت آبی و دیم در مناطق مختلف از جمله گیاهان دارویی و معطر که دوره رویشی کوتاهی دارند مانند بابونه ف ماریتیغال ، اسفرزه ، زیره سبز و یا نیاز آبی کمی دارند مثل زعفران ، گونه های مختلف آویشن، مرزنگوش ، مریم گلی و ... ضروری به نظر می رسد در حال حاضر بسیاری از مزارع و باغات در سراسر کشور به دلیل کاهش بارش در چند سال گذشته از گردونه تولید حذف گردیده است ولی با برنامه ریزی صحیح و انجام پژوهش های کاربردی می توان از گیاهان دارویی کم آبخواه به عنوان کشت جایگزین در این مناطق بهره جست که می تواند به توسعه پایدار بخش کشاورزی و در ابعاد کلان به توسعه اقتصادی ، خودکفایی دارویی، اشتغال و حفظ ذخایر ژنتیکی کمک نماید این تحقیق سعی شده است گیاهان دارویی کم آبخواه و پتانسیل آنها برای کشت در مناطق خشک و نیمه خشک بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

گیاهان دارویی و معطر ، کم آبخواه ، مناطق خشک و نیمه خشک