بررسی تاثیر تانن آکاسیا میرنسی بر پروتئین دفعی گوسفندان توده مغانی آلوده به انگل های گوارشی

یکی از معضلات اصلی پرورش گوسفند در ایران شیوع بالای بیماری های انگلی به دلیل عدم کنترل چراگاه ها و عدم پیشگیری و تجویز به موقع داروهای ضد انگلی می باشد که به شیوه های مختلف به .یژه دفع پروتئین های جیره باعث کاهش بهره دهی تولید در گوسفندان پرورشی می شود تانن های متراکم قابلیت ایجاد پیوند با پروتئین و در نتیجه افزایش جذب آنها را داشته و بدین طریق می توانند موجب افزایش رشد و بهره دهی تولید گوشت ف پشم و شیر شوند. هدف از انجام تحقیق بررسی اثر تجویز تانن آکاسیا میرنسی بر مقادیر پروتئین دفعی در گوسفندان آلوده به انگل های دستگاه گوارشی بود تعداد 20 راس میش غر آبستن توده مغانی با محدوده سنی 12-7 ماهه انتخاب شده و با استفاده از روش مک مستر میزان آلودگی به نماتودهای دستگاه گوارش در آنها مشخص و سپس به 4 گروه 5 راسی تقسیم شدند به حیوانات گروه شاهد آب به عنوان دارونما داده شد و به تیمارها 2، 3 و 4 به ترتیب 1، 1/5 و 2 گرم بر کیلوگرم وزن بدن آکاسیا میرنسی در یک نوبت به روش درنچینگ خورانیده شد. نمونه های مدفوع در زمان های صفر، 24 و 48 ساعت پس از تجویز تانن اخذ شده و به روش کجلدال پروتئین دفعی انها اندازه گیری شد. بر اساس نتایج حاصله مابین تیمارها در زمان های مختلف از نظر مقدار گروتئین دفعی اختلاف معنی دار وجود داشت (0/0001>p) طوری که با تجویز تانن متراکم در سطح 2 گرم بر کیلوگرم وزن بدن بیشترین کاهش از نظر مقدار پروتئین دفعی در نمونه های اخذ شده 48 ساعت پس از خوراندن تانن مشاهده شد . نتایج حاصله بیانگر اثرات کاهنده معنی دار مصرف تانن متراکم بر مقدار پروتئین دفعی گوسفندان آلوده به انگل های دستگاه گوارشی نسبت به گروه شاهد را داشته (0/0001>p) که در نهایت باعث افزایش ابقای نیتروژن در بدن حیوانات آلوده می شود.

کلیدواژه ها:

تانن متراکم ، نماتودهای دستگاه گوارشی ، پروتئین دفعی ، گوسفند