کاربرد بذور گیاهان دارویی در محیط کشت بافت گیاهی

آگار یکی از مشتقات نوعی علف هرز دریایی است که به صورت اماده وجود دارد و می تواند به عنوان ماده مولد ژل در اکثر محیط های کشت استفاده شود. با وجود آن که یک محصول طبیعی و گیاهی است توسط کارخانجات خالص سازی و شسته می شود به نحوی که اغلب هیچ گونه ماده سمی در ان وجود ندارد. این فرایند اغلب هزینه بر ست و فراورده نهایی ، محصولی با ارزش و پرکاربرد در بیوتکنولوژی کشاورزی محسوب مب شود به منظور بررسی امکان جایگزینی آگار با دیگر ترکیبات دارویی ارزان قیمت آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار با استفاده از بذور چهار نمونه گیاه دارویی بالنگو، بذرک، شاهی، و اسفرزه به عنوان پایدار کننده محیط کشت و به جای آگار ترتیب داده شد. این بذور در مقادیر 1، 2، 3، 4، 5 گرم بذر در 30 میلی متر محیط کشت مایع بررسی شدند و صفاتی نظیر طول میانگره، طول گیاهچه و درصد ریزنمونه های رشد یافته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد هر چند در تمام محیط های تهیه شده به جز محیط شاهی، ریزنمونه ها رشد مطلوبی داشتند اما کیفیت رشد در محیط های تهیه شده با استفاده از بذور گیاه اسفرزه دارای بهترین نتیجه و عملکرد بوده اند. وجود بذور شاهی به دلیل حضور ترکیبات ثانویه قوی و بازدارنده رشد در محیط کشت به نابودی کامل تمام نمونه ها انجامید. اما در سایر تیمارها شرایط رشد کاملا طبیعی و مناسب بوده است می توان چنین نتیجه گرفت که بذور گیاهان دارویی با قابلیت تولید موسیلاژ یکی از گزینه های امکان پذیر در تهیه محیط کشت بافت نمونه های گیاهی محسوب می شوند این بذور با دارا بودن ترکیبات ثانویه موثر در رشد و توسعه نمونه های کشت بافت می توانند پرکاربرد باشند.

کلیدواژه ها:

محیط کشت بافت ، نگه دارنده های طبیعی ، آگار