تاثیر برخی عوامل بر ویژگی های رئولوژیکی مخلوط صمغ های فارسی - کتیرا

صمغ ها گروه بزرگی از پلی ساکاریدها هستند که از منابع گیاهی ، دریایی(جلبکی) ، دانه ای و میکروبی به دست می آیند. این مواد اغلب به واسطه توانای شان در ایجاد گرانروی بالا در غلظت های پایین مشخص می شوند. اصولا هنگامی که دو صمغ با هم مخلوط می شوند خاصیتی متفاوت از خاصیت هر یک از آن دو به تنهایی ارائه می دهند علی رغم مطالعات انجام شده روی مخلوط بسپارهای زیستی ، هنوز پیش بینی رفتار این مخلوط ها سخت یا ناممکن است لذا با توجه به عدم وجود مطالعه در زمینه صمغ های بومی (صمغ فارسی و کتریا) و ناشناخته بودن ویژگی های ترکیب آنها در بررسی حاضر تاثیر ترگیب نسبت های مختلف این صمغ ها، تاثیر PH ، دما و قدرت یونی محیط روی ویژگی های کاری مخلوط دو صمغ مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی ها نشان دادند که این دو صمغ در غلظت های مختلف قابل امتزاج با یکدیگر هستند در کنار این مسئله اعمال نیروی گریز از مرکز نیز قادر به جداسازی مخلوط فازهای محلول این دو صمغ از یکدیگر نمی باشد. میزان گرانروی مخلوط فازهای محلول دو صمغ در سطوح 0/5، 0/75 و 1 درصد ماده خشک به وسیله دستگاه گرانروی سنج بروکفیلد اندازه گیری و تاثیر عوامل محیطی در این سه غلظت از مخلوط صمغ ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش دما تا 60 درجه سانتیگراد باعث افزایش گرانروی مخلوط این دو صمغ شده و اعمال دماهای بالاتر باعث کاهش گرانروی می شود. همچنین یون های یک و دو ظرفیتی تاثیر منفی بر گرانروی هر دو صمغ داشتند . به علاوه یون های سه ظرفیتی باعث کاهش گرانروی صمغ فارسی و افزایش چشمگیر گرانروی مخلوط کتیرا گردید. حضور این دسته از یون ها در مخلط دو صمغ باعث ایجاد شبکه ضعیف ژلی شد. همچنین مشاهدات نشان دادند که با افزایش PH از 5 به 7 گرانروی افزایش و با کاهش آن از 5 به 3 گرانروی در هر دو صمغ و مخلوط آنها کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

بسپارهای زیستی ، صمغ فارسی ، صمغ کتیرا ، گرانروی