بررسی خواص حل شوندگی و مقایسه برخی ویژگی های بخش های محلول و نامحلول صمغ فارسی

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,090

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HERBAL01_833

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1394

چکیده مقاله:

صمغ فارسی یک نوع صمغ تراوشی است که از تنه و شاخه های درخت بادام کوهی با نام علمی Amygdalus scoparia Spach به طور طبیعی تراوش می شود در این تحقیق نخست صمغ فارسی از دو استان فارس و آذربایجان شرقی جمع آوری و پس از آماده سازی اولیه صمغ ها بر اساس رنگ به 4 درجه تقسیم بندی و پودر شدند. سپس برخی از ویژگی های حل شوندگی صمغ ها از قبیل انحلال ، ظرفیت جذب آب، ژل نامحلول در آب سرد، ژل نامحلول در آب داغ و حداقل غلظت ژله ای شدن اندازه گیری شد. در ادامه با کمک سانتریفیوژ بخش های محلول و نامحلول صمغ از یکدیگر جداسازی گردید که برخی از خصوصیات آنها نظیر رطوبت ، ماده خشک، خاکستر ، نیتروژن ، پروتئین، چربی و ph و ... تعیین گردیدند . برای تشخیص تفاوت های ساختاری میان هر یک از بخش های محلول و مامحلول و همچنین اثرات منطقه برداشت صمغ ، طیف FTIR نیز از صمغ ها تهیه شد . ننایج نشان دادند که با افزیش غلظت کلیه صمغ ها در محلول های آبی از 0/1 تا 0/9 % w/v، کشش سطحی آب کاهش یافت. همچنین با افزایش دما از 30 تا 90 درجه سانتیگراد به درصد انحلال آنها نیز افزوده گردید. ظرفیت جذب آب صمغ فارسی نسبتا بالاست (به طور متوسط 14/64g/g) و به همان نسبت نیز مقدار ژل نامحلول در آب سرد قابل توجه است (47% w/w) . نتایج تحقیق نشان داد که به طور کلی صمغ فارسی از حدود 70% بخش نامحلول و 30% بخش محلول تشکیل شده است و شاخص های فیزیکوشیمیایی اندازه گیری شده نیز مشابهت مناسبی با شاخص های صمغ کل نشان دادند. بررسی طیف FTIR بیانگر آن بود که صمغ های فارسی مورد آزمون از لحاظ ساختاری بسیار با یکدیگر متشابهند و احتمالا ساختار تمامی آنها پلی ساکاریدی است.

کلیدواژه ها:

صمغ فارسی ، خواص حل شوندگی ، بخش های محلول و نامحلول ، طیف FTIR

نویسندگان

سمیه رحیمی

دانشجوی دکترای علوم و صنایع غذایی دانشگاه ترییت مدرس

سلیمان عباسی

دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه ترییت مدرس

محمد علی سحری

استادگروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه ترییت مدرس

محمد حسین عزیزی

دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه ترییت مدرس