بررسی اثر حفاظتی عصاره گیاه مریم گلی بر بافت پانکراس موش های صحراییمسموم شده با دیازینون

با توجه به استفاده گسترده از دیازینون در از بین بردن آفات و همچنین اثرات سویی که سم دیازینون در بدن مهره داران می گذارد، استفاده از روش هایی که از انباشته شدن این مواد در سلول ها جلوگیری می کند مورد توجه خواهد بود. از این رو استفاده از عصاره های مریم گلی که خاصیت آنتی اکسیدانی دارند می تواند بدن را در مقابل افزایش رادیکال های آزاد و اثرات تخریبی آن محافظت نماید. لذا در این مطالعه اثر آنتی اکسیدانی مریم گلی بر بافت پانکرس موش های مسموم شده با دیازینون مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه، 21 سر موش نر بالغ آزمایشگاهی به سه گروه مساوی شامل کنترل، آزمایشی 1و آزمایشی 2 تقسیم شدند. حیوانات در گروه آزمایشی 1 سم دیازینون را با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. به گروه آزمایشی 2 سم دیازینون با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم و عصاره مریم گلی با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق گردید و گروه کنترل تزریقی نداشتند. برش های بافتی از پانکراس جهت مطالعات میکروسکوپی تهیه گردید. سپس داده ها با آزمون آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل گردیدند.پس از تزریق سم دیازینون تعداد و قطر جزایر لانگرهانس، تعداد سلول های آسینی و تعداد و قطر عروق خونی کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داده است. اما پارامترهای مورد بررسی در گروه دیازینون و عصاره مریم گلی افزایش را نشان میدهد که از لحاظ آماری معنی دار می باشد نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد گیاه مریم گلی اثرات مخرب ناشی از شرایط اکسایشی دیازینون را به حداقل رسانده است. لذا پیشنهاد می گردد با مدیریت صحیح جهت جلوگیری از استرس اکسیداتیو از گیاهان دارویی همانند گیاه مریم گلی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

مریم گلی ، دیازینون ، پانکراس ، لانگرهانس