مقایسه کیفیت آب های زیرزمینی از لحاظ شرب، بر اساس دیاگرام شولر و استاندارد مهندسی آب کشور (مطالعه موردی آبخوان دشت داریان فارس)

تغییرکیفیت منابع آبی و افزایش سریع شوری آب در حال حاضر خطری بزرگ در راه توسعه کشاورزی بخصوص در اراضی خشک میباشد. مدیریت بهینه منابع آبی و حفظ و ارتقای کیفیت آنها نیازمند وجود اطلاعات در زمینه موقعیت، مقدار و پراکنش محلهای نمونه برداری از نظر منابع زیر زمینی و سطحی در یک منطقه جغرافیایی معین میباشد. این تحقیق در آبخوان آبرفتی دشت داریان که در غرب حوضه آبریز دریاچه بختگان- طشک قرار دارد صورت گرفته و هدف از آن مقایسه کیفیت آبهای زیر زمینی از لحاظ شرب، براساس دیاگرام شولر و استاندارد مهندسی آب کشور به ترتیب به کمک نرم افزارAqQA1 و GIS و شناسایی دقیق ترین روش، در یک دوره 5 ساله (1390-1385) با داده های 9 چاه بهره برداری و مشخص کردن دوره خشک و مرطوب در منطقه مورد مطالعه می باشد. نتایج نشان داد که از نظر شرب، آبهای زیر زمینی منطقه براساس دیاگرام شولر در هر دو دوره نمونه برداری خشک و مرطوب اکثراً دارای کیفیت شرب خوب تا قابل قبول میباشند اما براساس استاندارد مهندسی آب کشور در دوره خشک، 3/2 کیلومتر مربع از آبخوان دارای کیفیت خوب تا مناسب و 75/110 کیلومتر مربع دارای کیفیت نامناسب تا بد می باشند. همچنین در دوره مرطوب، 23/6 کیلومتر مربع از آبخوان دارای کیفیت خوب و 67/106 کیلومتر مربع دارای کیفیت نامناسب تا بد می باشند. علاوه بر این نتایج نشان داد که استاندارد مهندسی آب کشور دقیق ترین روش کیفی از لحاظ شرب است.

کلیدواژه ها:

استاندارد مهندسی آب کشور ، آبخوان ، دشت داریان ، دیاگرام شولر ، کیفیت آب های زیرزمینی