بررسی تغییرات فرهنگی ایران بر اساس الگوی هافستد نسبت به تصویر ارایه شده در دهه 80 میلادی (مطالعه موردی شهر بندرعباس)

مطالعات و تجربیات بین‌المللی، جملگی مبین و مؤید این نکته‌ است که توسعه پایدار و همه‌جانبه، الزاماً باید از بستر نیروی انسانی بگذرد و پیش شرط توفیق، تثبیت و تداوم هرگونه توسعه و تحولی، سرمایه‌گذاری در توسعه انسانی به منزله رکن و هسته اصلی و محوری آن است. مطالعات فرهنگی نیز به عنوان مهمترین بحث در حوزه منابع انسانی همواره مورد توجه جوامع و سازمان ها بوده است. در بحث فرهنگ، نکته اساسی این است که انسان به عنوان عنصر اصلی جوامع، موجودی پویا و در حال تکامل است. این تغییر و تحولات در بسیاری مواقع فرهنگ را نیز تحت الشعاع قرار می دهد. لذا سازمان به عنوان یکی از اجزای جامعه که انسان نقش کلیدی در آن ایفا می-کند، باید به حدی از انعطاف پذیری دست یابد که قادر به تطبیق خود با نیازهای جدید فرهنگی باشد. سازمان های موفق باید تدابیری را برای هماهنگی با این تحولات، به منظور بالا بردن کارایی و بهره وری خود مد نظر قرار دهند. هدف از این تحقیق بررسی نوع فرهنگ حاکم بر جامعه و سازمان های ایرانی بر طبق الگوی هافستد است. نتایج تحقیق نشان می دهد، فرهنگ جامعه ایرانی نسبت به تصویر ارایه شده در دهه 80 میلادی دستخوش تغییراتی شده است. به عنوان مثال در طیف مردسالاری- زن سالاری، در دو دهه اخیر، از گرایش به مردسالاری به زن-سالاری متمایل شده است.

کلیدواژه ها:

الگوی هافستد ، عدم ابهام ، فاصله قدرت ، فرهنگ ، فردگرایی-جمع گرایی ، مردسالاری- زن سالاری